Pieszcz
54°27′34″N 16°46′44″E/54,459444 16,778889| wieś | |
.jpg) Kościół filialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
441[2] |
| Strefa numeracyjna |
59 |
| Kod pocztowy |
76-113[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZSL |
| SIMC |
0749212 |
Położenie na mapie gminy Postomino  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sławieńskiego  | |
| 54°27′34″N 16°46′44″E/54,459444 16,778889[1]
| |
Pieszcz (niem.: Peest) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Postomino. W 2020 liczba mieszkańców wynosiła około 700 osób.
Przed II wojną światową wieś słynęła z liczby owiec, które znajdowały się w niej. Było ich ponad tysiąc.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o Pieszczu – starej osadzie słowiańskiej pochodzi z 1335 r. Wieś była dobrem szlacheckim, przez ponad 500 lat należącym do Belowów. W 1780 r. tutejszy majątek podzielono na dwie części – jedną objęli von Krockowie, drugą przejęła rodzina von Bominów (później von Deike). W 1913 r. funkcjonowała szkoła, w której uczyło dwóch nauczycieli. Do II wojny światowej w Pieszczu działał młyn wodny zbożowy, trak, cegielnia, piec do wypalania wapna, karczma i gorzelnia. Miejscowość słynęła z hodowli owiec, których w pewnym okresie hodowano tu ponad 1000 szt. Po II wojnie światowej majątki w Pieszczu przejęły jednostki aprowizacyjne wojskowe Armii Czerwonej. Ostatni niemieccy mieszkańcy Pieszcza opuścili wieś dopiero w 1958 r. Na bazie obu majątków utworzono rolniczą spółdzielnię produkcyjną, specjalizującą się w hodowli trzody chlewnej i bydła. Spółdzielnia przestała istnieć w roku 1991. W 1996 r. w Pieszczu wybudowano nową szkołę podstawową.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekty zabytkowe wpisane do rejestru państwowego[4]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, filialny, pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, z wieżą z XV w., rozbudowany w XVII i XVIII w[5].
- kuźnia folwarczna, z XIX w.
Pozostałe obiekty o charakterze historycznym (nie wpisane do rejestru zabytków):
- pałac w formie zamku obronnego, obiekt zniszczony na przełomie lat 1980/90,
- dwór z połowy XIX w., neogotycki, piętrowy,
- park dworski z poł. XIX w.
-
Dwór -
.jpg)
.jpg)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 100831
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 938 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2023-07-25].
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa, 1980, s. 206, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
| Sołectwa | |
|---|---|
| Miejscowości niesołeckie |
