Pingwin krótkoczuby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pingwin krótkoczuby
Eudyptes chrysolophus schlegeli[1][2][3]
Finsch, 1876
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pingwiny

Rodzina

pingwiny

Rodzaj

Eudyptes

Gatunek

pingwin złotoczuby

Podgatunek

pingwin krótkoczuby

Synonimy
  • Eudyptes schlegeli Finsch, 1876
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Pingwin krótkoczuby, skocz krótkoczuby (Eudyptes chrysolophus schlegeli) – podgatunek pingwina złotoczubego, ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae). Występuje na subantarktycznej wyspie Macquarie i sąsiednich wysepkach[5].

Taksonomia
Takson o niepewnej pozycji taksonomicznej, czasami wyodrębniany do rangi gatunku[6][7][8]. Naukowa nazwa upamiętnia niemieckiego zoologa Hermanna Schlegla.
Morfologia
Ma około 70 cm wysokości i waży 3–8,1 kg[5]. Obie płcie są do siebie podobne, ale samce są większe[9].
Rozród
Ptaki te zakładają gniazda na plażach lub skałach pokrytych roślinnością. Samica składa 2 jaja, ale pierwsze jajo jest często wyrzucane z gniazda; drugie jajo jest zazwyczaj o 60% większe od pierwszego[9]. Inkubacja trwa 32–37 dni, a zajmują się nią na przemian oboje rodzice, zmieniając się co 12–14 dni[9]. Młode jest w pełni opierzone po 65 dniach od wyklucia[9].
Pożywienie
Żywią się krylem, rybami i kałamarnicami.
Status
IUCN od 2022 roku uznaje pingwina krótkoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern); wcześniej, od 2015 roku klasyfikowany był jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened), od 2000 roku – jako gatunek narażony (VU, Vulnerable), a od 1988 roku jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji szacuje się na 1,5 miliona dorosłych osobników. Trend liczebności jest nieznany[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Spheniscidae Bonaparte, 1831 - pingwiny - Penguins (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. [dostęp 2021-09-19].
  2. E. C. Dickinson (Editor), J. V. Remsen Jr.: The Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World. Cz. 1: Non-passerines. Eastbourne: Aves Press, 2013. ISBN 978-0-9568611-0-8. (ang.).
  3. Eudyptes schlegeli, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-02-22] (ang.).
  4. a b BirdLife International, Eudyptes schlegeli, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-19] (ang.).
  5. a b Martínez, I., Christie, D.A., Jutglar, F. & Sharpe, C.J.: Royal Penguin (Eudyptes schlegeli). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-03-13].
  6. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Kagu, sunbittern, tropicbirds, loons, penguins, petrels. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  7. Isabel Martínez: Family Spheniscidae (Penguins). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 157. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
  8. John H. Boyd III: Spheniscidae: Penguins Bonaparte, 1831. [w:] Aves—A Taxonomy in Flux: Version 3.06 [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  9. a b c d N. Bouglouan: Royal penguin. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]