Pinocytoza
Pinocytoza – rodzaj endocytozy, sposób odżywiania wielu ameb (Amoeba), orzęsków (Ciliata) oraz wiciowców (Flagellata). Występuje także w niektórych tkankach organizmów wielokomórkowych[1]. Polega na pobieraniu ze środowiska płynu z rozpuszczonymi w nim substancjami pokarmowymi (np. białkami lub tłuszczami)[1][2]. Wskutek działania kompleksów klatryny[3] dochodzi do wpuklenia błony komórkowej, wskutek czego powstają kanaliki pinocytarne, z których każdy zakończony jest pęcherzykiem pinocytarnym[1][2][3]. Pęcherzyk ten odrywa się od błony i przemieszcza w głąb cytoplazmy, a następnie w całości trawione (włącznie z błoną) przy udziale lizosomów[1][2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Encyklopedia Biologia. Agnieszka Nawrot (red.). Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 414. ISBN 978-83-7327-756-4.
- ↑ a b c Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 267, ISBN 978-83-7435-692-3.
- ↑ a b Swoistość ameb, [w:] Jerzy Dzik, Zoologia. Różnorodność i pokrewieństwa zwierząt, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2015, s. 22, ISBN 978-83-235-1918-8.