Piotr Jarecki
| Biskup tytularny Avissy | |||
.jpg) Piotr Jarecki (2018) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1955 | ||
| Biskup pomocniczy warszawski | |||
| Okres sprawowania |
od 1994 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
1 czerwca 1980 | ||
| Nominacja biskupia |
16 kwietnia 1994 | ||
| Sakra biskupia |
23 kwietnia 1994 | ||
| Data konsekracji |
23 kwietnia 1994 |
|---|---|
| Miejscowość |
Warszawa |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Piotr Jarecki (ur. 29 czerwca 1955 w Sierpcu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk społecznych, biskup pomocniczy warszawski od 1994.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 29 czerwca 1955 w Sierpcu[1]. Ukończył tamtejsze Liceum Ogólnokształcące im. mjra Henryka Sucharskiego[2]. Studiował w seminariach duchownych w Płocku i w Warszawie. Święceń prezbiteratu udzielił mu 1 czerwca 1980 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie kardynał Stefan Wyszyński[1]. W Akademickim Studium Teologii Katolickiej w Warszawie uzyskał licencjat z teologii w zakresie katolickiej nauki społecznej, zaś na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie – doktorat z nauk społecznych[1][3].
Przez dwa lata był wikariuszem w parafii Matki Bożej Anielskiej w Skolimowie. Po powrocie ze studiów w Rzymie piastował urząd referenta w sekretariacie prymasa Polski oraz był wykładowcą nauk społecznych w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym św. Jana Chrzciciela i na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie. Od 1994 do czasu objęcia urzędu biskupiego pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski[1].
16 kwietnia 1994 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej ze stolicą tytularną Avissa[4]. Święcenia biskupie otrzymał 23 kwietnia 1994 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie[1]. Głównym konsekratorem był kardynał Józef Glemp, arcybiskup metropolita warszawski i prymas Polski, a współkonsekratorami Kazimierz Romaniuk, były biskup pomocniczy warszawski, ówczesny biskup diecezjalny warszawsko-praski, Marian Duś, biskup pomocniczy warszawski, i arcybiskup Jorge María Mejía, sekretarz Kongregacji ds. Biskupów[1][4]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Testimonium perhibere veritati” (Dawać świadectwo prawdzie)[5]. W archidiecezji warszawskiej objął funkcje: wikariusza generalnego[6], archidiakona kapituły metropolitalnej warszawskiej, członka rady biskupiej, rady kapłańskiej i kolegium konsultorów[1].
W 2013 sąd pierwszej instancji stwierdził, że w październiku 2012 hierarcha prowadził samochód w stanie nietrzeźwości, i skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na dwuletni okres próby, orzekł wobec niego grzywnę w kwocie 2400 zł, czteroletni zakaz prowadzenia pojazdów i świadczenie pieniężne w wysokości 4000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej[7]. Po zdarzeniu drogowym duchowny przestał pełnić obowiązki biskupa[8], a po wyroku sądu Stolica Apostolska zawiesiła go w funkcjach biskupich[9]. W marcu 2015 czasowo na nowo podjął obowiązki biskupa pomocniczego[10], a w listopadzie 2015 został trwale przywrócony do pracy w archidiecezji i ponownie objął urząd wikariusza generalnego[11].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w latach 1996–2003 był krajowym asystentem kościelnym Akcji Katolickiej w Polsce. W latach 2004–2012 pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu KEP ds. Unii Europejskiej i reprezentował KEP w Komisji Konferencji Biskupów Wspólnoty Europejskiej, gdzie w latach 2006–2012 zajmował stanowisko wiceprzewodniczącego. Objął ponadto funkcje przewodniczącego Rady ds. Społecznych i członka Rady ds. Środków Społecznego Przekazu KEP[1]. W 1998 został członkiem Papieskiej Rady Iustitia et Pax[12]. Przewodniczył Zespołowi ds. Wizyty Apostolskiej Ojca Świętego Benedykta XVI w 2006[13]. W 2003 był w gronie założycieli Fundacji Nadzieja, w której objął funkcję przewodniczącego Rady Fundatorów[14][15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Nota biograficzna Piotra Jareckiego na stronie archidiecezji warszawskiej. archidiecezja.warszawa.pl. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Spotkanie z Biskupem Piotrem Jareckim. losierpc.edu.pl (arch.). [dostęp 2019-04-28].
- ↑ Bp Piotr Jarecki. centrumjp2.pl (arch.). [dostęp 2019-04-28].
- ↑ a b Piotr Jarecki. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2012-10-22]. (ang.).
- ↑ Piotr Jarecki na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 56–57. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ Sąd uznał bp. Piotra J. winnym. ekai.pl (arch.), 2013-01-25. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ T. Urzykowski: Bp Jarecki przestał pełnić obowiązki. „Podjął leczenie”. wyborcza.pl, 2012-10-26. [dostęp 2013-04-04].
- ↑ Rzecznik Archidiecezji Warszawskiej o sytuacji bp. Jareckiego. ekai.pl, 2014-01-15. [dostęp 2014-10-12].
- ↑ Biskup Piotr Jarecki na nowo podejmuje obowiązki biskupa pomocniczego. archidiecezja.warszawa.pl (arch.), 2015-04-02. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Warszawa: bp Piotr Jarecki obejmuje posługę wikariusza generalnego. ekai.pl (arch.), 2015-11-29. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Biskup Piotr Jarecki. ak.org.pl (arch.). [dostęp 2014-09-23].
- ↑ Bp Piotr Jarecki – przewodniczący Zespołu ds. Wizyty Apostolskiej Ojca Świętego Benedykta XVI w Polsce. b16.pl (arch.). [dostęp 2012-10-22].
- ↑ Fundacja NADZIEJA pomogła otworzyć 10 firm. ekai.pl (arch.), 2004-09-17. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Władze. fundacja-nadzieja.org.pl. [dostęp 2012-10-22].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna Piotra Jareckiego na stronie archidiecezji warszawskiej. [dostęp 2017-02-02].
- Piotr Jarecki na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2017-02-02].
- Piotr Jarecki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-02] (ang.).
- Piotr Jarecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2010-12-02].[martwy link]