Piotr Karol Bontemps

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Renaud (dyskusja | edycje) o 22:39, 29 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Piotr Bontemps
Pierre Charles Francois Bontemps
generał brygady
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1777
Paryż

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1840
Petersburg

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe) Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Rozebrany w 1935 r. kościół pw. św. Jakuba Apostoła w Imielnicy, w którym pierwotnie pochowany został generał Piotr Bontemps

Piotr Karol Bontemps (ur. 3 listopada 1777 w Paryżu, zm. 20 sierpnia 1840 w Petersburgu[1]) – polski generał francuskiego pochodzenia, generał brygady Królestwa Kongresowego, dyrektor Materiału Artylerii, dowódca Korpusu Rakietników[2].

Życiorys

Był Francuzem, oficerem artylerii, od 1809 roku był majorem armii Księstwa Warszawskiego. W 1810 roku mianowany pułkownikiem. Odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. W 1807 roku kawaler Legii Honorowej, w 1813 roku otrzymał Krzyż Oficerski Legii Honorowej. W 1814 roku powrócił do wojska francuskiego[3]

W Królestwie Polskim był organizatorem artylerii i inżynierii wojskowej.

W 1819 roku był pierwszym dozorcą loży wolnomularskiej Tarcza Północy, posiadał piąty stopień tzw. Kawalera Szkockiego[4]. Odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy z nadania Aleksandra I Romanowa[5]. W 1830 roku został nagrodzony Znakiem Honorowym za 15 lat służby[6].

Podczas powstania listopadowego generał Piotr Bontemps powołany został do Rady Wojennej, organizował polski przemysł wojenny w Warszawie, Białogonie, Suchedniowie, Końskich, Ostrowcu, Denkowie, Odrowążu i Ćmielowie. Zajmował się przygotowaniami do obrony Warszawy i brał w niej udział. Pełniąc służbę w garnizonie Warszawskim, jako Dyrektor Materiałów Artyleryjskich i Arsenału odpowiedzialny był za formację rakietników, którzy to walczyli pod Olszynką Grochowską.

Po upadku powstania ponownie złożył przysięgę carowi. Od 1832 roku pełnił służbę w Rosji, w przemyśle zbrojeniowym. Zginął przy próbie z pociskami rakietowymi w Petersburgu w 1840 roku.

Ciało generała rodzina sprowadziła do swego majątku Gulczewo koło Płocka i pochowała w rodzinnej krypcie w kościele pw. św. Jakuba Apostoła w Imielnicy. W 1935 po ukończeniu budowy i konsekracji nowego kościoła, rozebrano kościół pw. św. Jakuba Apostoła pozostawiając kryptę grobową. W 2013 przeprowadzono badania archeologiczne w miejscu po rozebranym kościele, odkrywając zasypaną kryptę grobową, a w niej 2 trumny, które po badaniach zidentyfikowano jako szczątki generała i jego żony. 23 sierpnia 2014 odbył się ponowny pogrzeb generała wraz z małżonką Różą w krypcie kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Płocku-Imielnicy[7].

Przypisy

  1. ↑ Piotr Karol Franciszek de Bontemps (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2017-11-26].
  2. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego. Na rok 1830, s. 9.
  3. ↑ Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, t. I Warszawa 1995, s. 228.
  4. ↑ Marek Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, 1980, s. 62.
  5. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa, 2006 s. 222.
  6. ↑ Przepisy o znaku honorowym niemniej Lista imienna generałów, oficerów wyższych i niższych oraz urzędników wojskowych, tak w służbie będących, jako też dymisjonowanych, znakiem honorowym ozdobionych w roku 1830, [b.n.s]
  7. ↑ Drugi pogrzeb gen. Bontempsa. napoleon.org.pl. [dostęp 2014-09-13]. Cytat: Dnia 23 sierpnia [2014] generał i jego polska małżonka - Róża Bontemps (z domu Monfreull) znaleźli nowe miejsce wiecznego spoczynku w krypcie kościoła p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Płocku-Imielnicy. (pol.).

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Karol_Bontemps&oldid=53340861”