Piotr Cambiani
| Inkwizytor męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | |
| Wspomnienie | |
Pietro Cambiani, Piotr z Ruffi[1] (ur. ok. 1320[a] w Ruffii, zm. 2 lutego 1365 w Susa) – włoski inkwizytor Piemontu, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła katolickiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Piotr Cambiani urodził się w szlacheckiej rodzinie Cambiani[2]. W młodym wieku wstąpił do zakonu dominikanów. W 1341 roku przyjął święcenia. Pierwsza wzmianka o nim w dokumentach archiwalnych pochodzi z 9 maja 1351 roku; dokument wspomina o jego nominacji na stanowisko inkwizytora Piemontu[3].
Obszar nad którym sprawował pieczę Cambiani, był zamieszkiwany przez społeczności waldensów, uznawanych przez Kościół za heretyków. Piotr Cambiani, jako inkwizytor, kontynuował prześladowania prowadzone przez swoich poprzedników. W styczniu 1365 roku udał się do Pragelato, by głosić kazania przeciwko heretykom. W Susa, w klasztorze franciszkanów, w dniu 2 lutego, został zaatakowany przez swoich przeciwników i zasztyletowany[2].
W 1375 roku papież Grzegorz XI uznał go wraz z Antonim Pavonim[b] za męczennika. W 1516 roku jego szczątki zostały przeniesione do Turynu, do kościoła San Domenico. Kult jako błogosławionego został zatwierdzony 4 grudnia 1865 roku przez papieża Piusa IX[4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według Stanisława Galla, Cambiani urodził się w 1302 roku za: Stanisław Gall, Zygmunt Chełmicki, Podręczna encyklopedya kościelna, Księgarni Gebethnera i S ka, 1908 Tomy 31-32 - Strona 207
- ↑ Antoni Pavoni (ok. 1326 - 1374) był następcą Cambianiego i zginął w podobny sposób co on. Został uznany za męczennika i błogosławionego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Gall, Zygmunt Chełmicki, Podręczna encyklopedya kościelna, Księgarni Gebethnera i S ka, 1908 Tomy 31-32 - Strona 207
- ↑ a b Biografia Pietro Cambiani
- ↑ Michael Tavuzzi: Renaissance Inquisitors. Dominican Inquisitors and Inquisitorial Districts in Northern Italy, 1474–1527. Leiden – Boston: BRILL, 2007, s. 122. ISBN 978-90-04-16094-1.
- ↑ P. Lippini, Piccolo breviario, wyd. ESD-Edizioni Studio Domenicano 1992, ISBN 978-88-7094-107-4, s.492
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Daniele Bolognini, Beato Pietro da Ruffia. Sacerdote e martire [online], Enciclopedia dei Santi, santiebeati.it, 22 stycznia 2007 [dostęp 2014-07-30] (wł.).