Piotr Kryk
| Biskup tytularny Castra Martis | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 kwietnia 1945 | |
| Egzarcha apostolski Niemiec i Skandynawii | ||
| Okres sprawowania |
2001–2021 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
6 sierpnia 1971 | |
| Nominacja biskupia |
20 listopada 2000 | |
| Chirotonia biskupia |
3 lutego 2001 | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
| Data konsekracji |
3 lutego 2001 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Piotr Kryk (ur. 25 kwietnia 1945 w Kobylnicy Wołoskiej) – duchowny greckokatolicki, egzarcha apostolski Niemiec i Skandynawii w latach 2001–2021.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Hrihorija i Anny Feshchyn. W 1947 roku podczas „Akcji Wisła”, wraz z rodzicami był przesiedlony do wsi Harsz na Warmii. Szkolę średnią ukończył w Giżycku. W 1964 roku wstąpił do wyższego seminarium duchownego w Olsztynie. W latach 1965–1967 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Od 1967 roku kontynuował formację w wyższym seminarium duchownym w Warszawie. Po ukończeniu studiów, 6 sierpnia 1971 roku, przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Władysława Miziołka. Był duszpasterzem w licznych parafiach na Warmii i Dolnym Śląsku.
W latach 1979–2000 roku był proboszczem parafii greckokatolickiej we Wrocławiu. Był takżedziekanem wrocławsko-legnickim. W 1992 roku został podniesiony do godności mitrata, a w 1996 roku kanonika greckokatolickiej kapituły przemyskiej.
W 1996 roku mianowany dziekanem polowym Wojska Polskiego dla katolików obrządku bizantyjsko-ukraińskiego i konsultorem greckokatolickiego biskupa przemyskiego. Następnie protosynkel greckokatolickiej diecezji wrocławsko-gdańskiej.
20 listopada 2000 roku został mianowany greckokatolickim egzarchą apostolskim Niemiec i Skandynawii. Chirotonię biskupią otrzymał 3 lutego 2001 roku w Monachium.
18 lutego 2021 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionej funkcji[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy (2006) – za znaczący osobisty wkład w umacnianie międzynarodowego autorytetu Ukrainy, popularyzację historycznych i współczesnych walorów narodu ukraińskiego, aktywny udział w życiu społeczności ukraińskiej za granicą[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rinuncia e nomina dell’Esarca Apostolico per i fedeli Ucraini di rito bizantino residenti in Germania e in Scandinavia. s. vaticanpress.va. [dostęp 2021-02-18]. (wł.).
- ↑ Про нагородження представників світового українства з нагоди 15-ї річниці незалежності України (ukr.)