Piotr Pawlicki (ur. 1963)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Pawlicki
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1963
Zaborowo[a]

Kariera seniorska
Lata Klub
Liga polska
1982–1992 Unia Leszno

Piotr Pawlicki (ur. 31 lipca 1963 w Zaborowie[a]) – polski żużlowiec.

Ojciec Przemysława i Piotra Pawlickich – również żużlowców.

Licencję żużlową zdobył w 1981 roku. Przez całą swoją karierę (1982–1992) reprezentował Unię Leszno, w której barwach zdobył sześć medali Drużynowych Mistrzostw Polski (3 złote – 1987, 1988, 1989; 2 srebrne – 1982, 1983 i brązowy – 1986) oraz dwa medale Mistrzostw Polski Par Klubowych (złoty – Leszno 1989 i srebrny – Rybnik 1985).

W 1983 r. zdobył w Gnieźnie tytuł Młodzieżowego Indywidualnego Mistrza Polski. Dwukrotnie awansował do finałów Indywidualnych Mistrzostw Polski (Leszno 1989 – X m., Lublin 1990 – IX m.). Do innych jego sukcesów należały II m. (za Piotrem Świstem) w Memoriale Alfreda Smoczyka (Leszno 1991) oraz III m. (za Sławomirem Drabikiem i Andrzejem Huszczą) w końcowej klasyfikacji turnieju o "Złoty Kask" (1991).

Sportową karierę zakończył przedwcześnie na skutek wypadku, któremu uległ w 1992 r. podczas finału Mistrzostw Polski Par Klubowych, rozegranego w Gorzowie Wielkopolskim. W jego wyniku stracił dwa kręgi lędźwiowe z przerwaniem rdzenia kręgowego i zerwaniem nerwów. Do częściowej sprawności fizycznej powrócił po długotrwałej rehabilitacji.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Od 1 sierpnia 1977 część Leszna.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]