Piotr Prakapowicz

Piotr Prakapowicz
Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1942 ; Kozły lub Równe
	Przewodniczący zarządu Narodowego Banku Białorusi
Okres	od 20 marca 1998
Poprzednik	Hienadź Alejnikau
Następca	Nadzieja Jermakowa
	Pierwszy zastępca premiera Republiki Białorusi
Okres	od grudnia 1996; do 20 marca 1998
	Członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji
Okres	od 13 stycznia 1997; do 15 maja 1998
	Deputowany do Rady Najwyższej Białorusi XII Kadencji
Okres	od 1990; do 1995
	Odznaczenia
	Cytaty w Wikicytatach

Piotr Piatrowicz Prakapowicz (biał. Пётр Пятровіч Пракаповіч^[a], ros. Пётр Петрович Прокопович, Piotr Pietrowicz Prokopowicz; ur. 3 listopada 1942 w Kozłach lub Równem) – białoruski inżynier i polityk, w latach 1990–1995 deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji; w latach 1997–1998 członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji; w latach 1996–1998 wicepremier Białorusi; w l. 1998-2011 przewodniczący zarządu Narodowego Banku Republiki Białorusi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 listopada 1942 roku na terenie obecnego rejonu prużańskiego, w folwarku Równe^[1] lub we wsi Kozły^[2], wówczas na terytorium okupowanym przez III Rzeszę, w okręgu Białystok^[b]. We wczesnym dzieciństwie przeprowadził się wraz z rodzicami do Tomaszówki w rejonie brzeskim^[3]^[4]. W 1959 roku ukończył szkołę średnią w Komarówce (był w jednej klasie z kosmonautą Piotrem Klimukiem)^[3]. W latach 1959–1960 w technikum budowlanym w Swierdłowsku. W 1966 roku ukończył Dniepropetrowski Instytut Inżynieryjno-Budowlany, uzyskując wykształcenie inżyniera budownictwa^[5].

W latach 1960–1961 pracował jako kamieniarz w Dołżańskim Zarządzie Budownictwa Kopalnianego w obwodzie swierdłowskim Rosyjskiej FSRR. W latach 1966–1972 był mistrzem budowlanym, robotnikiem wykwalifikowanym, głównym inżynierem, naczelnikiem zarządu budowlanego przedsiębiorstwa „Celinogradpromstroj” w Kazachskiej SRR. W 1972 roku powrócił na Białoruś. W latach 1972–1976 pełnił funkcję przewodniczącego zarządu Kobryńskiej Międzykołchozowej Organizacji Budowlanej. W latach 1976–1996 był głównym inżynierem, generalnym dyrektorem Brzeskiego Państwowego Produkcyjnego Projektowo-Budowlanego Zjednoczenia Budownictwa Wiejskiego „Briestobłsielstroj”^[5].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Piotr Prakapowicz był wiele razy deputowanym do rad miejscowych. W 1990 roku został deputowanym ludowym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR. Wchodził w skład Komisji Rady Najwyższej ds. Architektury, Budownictwa, Produkcji Materiałów Budowlanych i Gospodarki Mieszkaniowo-Komunalnej Wsi i Miasta. Deputowanym był do 1995 roku. W marcu 1996 roku otrzymał stanowisko zastępcy kierownika Administracji Prezydenta Republiki Białorusi ds. ekonomii. W grudniu tego samego roku został pierwszym zastępcą premiera Republiki Białorusi^[5]. 13 stycznia 1997 roku wszedł w skład nowo utworzonej Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Był jedynym członkiem Rady, który nie wchodził w skład żadnej z jej stałych komisji^[6]. 20 marca 1998 roku został mianowany na stanowisko przewodniczącego zarządu Narodowego Banku Republiki Białorusi, zastępując na nim Hienadzia Alejnikaua^[5]. 15 maja 1998 roku opuścił Radę Republiki^[7]. Mimo zwolnienia z obowiązków wicepremiera, pozostał w składzie Rady Ministrów do 21 września 2001 roku, kiedy to prezydent przyjął jej dymisję. Już 24 września prezydent ponownie mianował go na przewodniczącego zarządu Narodowego Banku Republiki Białorusi^[5]. W czerwcu 2011 r. „ze względu na stan zdrowia”" opuścił zajmowane stanowisko i 18 lipca 2011 roku oficjalnie odszedł na emeryturę. 17 sierpnia 2012 roku został mianowany doradcą prezydenta Białorusi^[8].

Poglądy ekonomiczne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1990–1995 Piotr Prakapowicz, będąc deputowanym Rady Najwyższej, zasłynął z ostrej krytyki działalności Stanisłaua Bahdankiewicza na stanowisku przewodniczącego zarządu Narodowego Banku Republiki Białorusi. Gdy sam zajął to stanowisko w marcu 1998 roku, zaczął wprowadzać swoją politykę ekonomiczną, która doprowadziła do gwałtownego wzrostu inflacji i utraty wartości białoruskiego rubla. Zdaniem portalu Kto jest′ kto w Riespublikie Biełaruś Prokopowicz jest jednym z „głównych ideologów” obecnej polityki gospodarczej Białorusi^[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Czerwonego Sztandaru Pracy (ZSRR);
Order „Znak Honoru” (ZSRR);
Order Ojczyzny III klasy (Białoruś);
Bohater Białorusi (1 marca 2006, Białoruś);
dwie Gramoty Pochwalne Rady Najwyższej Białoruskiej SRR^[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Пётар Пятровіч Пракаповіч (czyt. Piotar Piatrowicz Prakapowicz).
↑ Jednostka administracyjna istniejąca de facto. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego – w województwie poleskim II Rzeczypospolitej, pod okupacją III Rzeszy. Z punktu widzenia władz ZSRR – w rejonie prużańskim obwodu brzeskiego Białoruskiej SRR, pod okupacją III Rzeszy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Прокопович Пётр Петрович. who.bdg.by. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-17)]. (ros.).
↑ Святлана Яскевіч. Узлёт «Жураўлінага», Або Аграгарадок новага фармату. „Zwiazda”. 210 (26818), 2010-10-27. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04]. (biał.).
↑ ^a ^b Владимир Статкевич: Два Петра и их товарищи. Respublika, 2007-04-12. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-27)]. (biał.).
↑ Валентина Козлович: Космос начинается в Томашовке. Rossijskaja Gazieta, 2004-10-14. [dostęp 2016-09-02]. (ros.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Карьера. who.bdg.by. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-03)]. (ros.).
↑ Первый созыв (с 13 января 1997 по 19 декабря 2000). Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-09-02]. (ros.).
↑ П. Шипук: Постановление Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь от 15 мая 1998 г. №323-СР/IV. pravo.levonevsky.org, 1998-05-15. [dostęp 2016-09-02]. (ros.).
↑ Ткачев ушел, Прокопович пришел. tut.by, 2012-08-17 11:03. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-19)]. (ros.).

[a1-1] Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Пётар Пятровіч Пракаповіч (czyt. Piotar Piatrowicz Prakapowicz).

[b1-4] Jednostka administracyjna istniejąca de facto. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego – w województwie poleskim II Rzeczypospolitej, pod okupacją III Rzeszy. Z punktu widzenia władz ZSRR – w rejonie prużańskim obwodu brzeskiego Białoruskiej SRR, pod okupacją III Rzeszy.

[a-2] Прокопович Пётр Петрович. who.bdg.by. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-17)]. (ros.).

[b-3] Святлана Яскевіч. Узлёт «Жураўлінага», Або Аграгарадок новага фармату. „Zwiazda”. 210 (26818), 2010-10-27. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04]. (biał.).

[c-5] Владимир Статкевич: Два Петра и их товарищи. Respublika, 2007-04-12. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-27)]. (biał.).

[d-6] Валентина Козлович: Космос начинается в Томашовке. Rossijskaja Gazieta, 2004-10-14. [dostęp 2016-09-02]. (ros.).

[e-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Карьера. who.bdg.by. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-03)]. (ros.).

[f-8] Первый созыв (с 13 января 1997 по 19 декабря 2000). Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-09-02]. (ros.).

[g-9] П. Шипук: Постановление Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь от 15 мая 1998 г. №323-СР/IV. pravo.levonevsky.org, 1998-05-15. [dostęp 2016-09-02]. (ros.).

[h-10] Ткачев ушел, Прокопович пришел. tut.by, 2012-08-17 11:03. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-19)]. (ros.).

[a]

[1]

[2]

[b]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]