Piotr Skucha
| Biskup tytularny Segisamy | |||
 Piotr Skucha (2007) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Biskup pomocniczy sosnowiecki | |||
| Okres sprawowania |
1992–2021 | ||
| Biskup pomocniczy kielecki | |||
| Okres sprawowania |
1987–1992 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
14 czerwca 1970 | ||
| Nominacja biskupia |
18 grudnia 1986 | ||
| Sakra biskupia |
15 lutego 1987 | ||
| Odznaczenia | |||
| |||
| Data konsekracji |
15 lutego 1987 |
|---|---|
| Miejscowość |
Kielce |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Piotr Skucha (ur. 27 czerwca 1946 w Łaganowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii biblijnej, biskup pomocniczy kielecki w latach 1987–1992, biskup pomocniczy sosnowiecki w latach 1992–2021, od 2021 biskup pomocniczy senior diecezji sosnowieckiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 czerwca 1946 w Łaganowie. W latach 1960–1964 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Proszowicach, gdzie złożył egzamin dojrzałości. W latach 1964–1970 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 14 czerwca 1970 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Proszowicach biskup diecezjalny kielecki Jan Jaroszewicz. W latach 1971–1973 odbył studia z biblistyki na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie uzyskał licencjat z teologii i magisterium z nauk biblijnych[2]. W latach 1973–1976 studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, które ukończył z licencjatem z nauk biblijnych. W latach 1976–1979 odbył studia doktoranckie w Studium Biblicum Franciscanum w Jerozolimie[1]. Doktorat z teologii biblijnej[3] uzyskał na podstawie dysertacji Contributi per una teologia del deserto nell'Antico Testamento (Przyczynki do teologii pustyni w Starym Testamencie i w tekstach qumrańskich)[1]. W 1980 nostryfikował doktorat w Instytucie Nauk Biblijnych na Wydziale Teologicznycm Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego po przedłożeniu rozprawy Teologia pustyni w Starym Testamencie[2].
W latach 1970–1971 pracował jako wikariusz w parafii św. Wojciecha w Książu Wielkim. W czasie III Synodu Diecezji Kieleckiej należał do Komisji Teologiczno-Socjologicznej. Pełnił funkcję cenzora książek kościelnych[2]. W 1982 został sekretarzem Komisji Episkopatu ds. Powołań Duchownych, a w 1984 sekretarzem Komisji Episkopatu ds. Seminariów Duchownych[1].
Od 1979 do 1981 pełnił funkcję prefekta studiów i prowadził wykłady z biblistyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach[1]. W latach 1981–1986 był prorektorem tego seminarium. Wykładał ponadto w Papieskiej Akademii Teologicznej, w Akademii Ignatianum w Krakowie oraz w Instytucie Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Śląskiego w Sosnowcu[1].
18 grudnia 1986[1] został mianowany biskupem pomocniczym diecezji kieleckiej ze stolicą tytularną Segisama. Święcenia biskupie otrzymał 15 lutego 1987 w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach[2]. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski[2], w asyście Stanisława Szymeckiego, biskupa diecezjalnego kieleckiego, i Edwarda Materskiego, biskupa diecezjalnego sandomiersko-radomskiego[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Verbum Crucis – virtus Dei” (Nauka Krzyża – mocą Bożą)[5]. W latach 1987–1992 sprawował urząd wikariusza generalnego diecezji. W kurii diecezjalnej zajmował stanowisko wiceprzewodniczącego wydziału duszpasterstwa kapłanów i powołań, był członkiem diecezjalnego biura prasowego, należał do rady kapłańskiej i kolegium konsultorów. W latach 1987–1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Współczesnej Ambony”[2].
25 marca 1992 został przeniesiony na urząd biskupa pomocniczego nowo ustanowionej diecezji sosnowieckiej. Tego samego dnia objął nową funkcję. Dwa dni później arcybiskup Stanisław Nowak, administrator diecezji, ustanowił go swoim delegatem z uprawnieniami wikariusza generalnego. W tym samym roku został mianowany wikariuszem generalnym diecezji[1]. W kurii diecezjalnej przewodniczył radzie ds. ekonomicznych, wszedł w skład rady kapłańskiej i kolegium konsultorów. Przewodniczył diecezjalnej komisji ds. II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego[2]. Po śmierci biskupa Adama Śmigielskiego[1], od 10 października 2008[6] do 28 marca 2009, pełnił funkcję administratora diecezji[7]. 27 czerwca 2021 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego sosnowieckiego[8][9].
W Episkopacie Polski należał do Komisji ds. Seminariów Duchownych[2]. W 1992 został wizytatorem apostolskim seminariów w Polsce. Organizator i przewodnik licznych pielgrzymek do Ziemi Świętej[1].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2001 został komandorem z gwiazdą Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[10].
W 2015 nadano mu tytuł honorowego obywatela gminy i miasta Proszowice[11].
Za propagowanie idei pielgrzymowania Kustodia Ziemi Świętej przyznała mu złoty medal[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Nota biograficzna Piotra Skuchy na stronie diecezji sosnowieckiej. diecezja.sosnowiec.pl. [dostęp 2022-01-21].
- ↑ a b c d e f g h K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 128–129. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 330. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ Piotr Skucha. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-20]. (ang.).
- ↑ Piotr Skucha na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Bp Piotr Skucha administratorem diecezji sosnowieckiej. ekai.pl (arch.), 2008-10-10. [dostęp 2019-01-18].
- ↑ Sosnowiec: sakra i ingres bp. Grzegorza Kaszaka. ekai.pl (arch.), 2009-03-28. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Rinuncia del Vescovo Ausiliare di Sosnowiec (Polonia). press.vatican.va, 2021-06-27. [dostęp 2021-06-27]. (wł.).
- ↑ Sosnowiec: bp Piotr Skucha przechodzi na emeryturę. nuncjatura.pl, 2021-06-27. [dostęp 2021-06-27].
- ↑ Prymas pasował mieczem 17 nowych bożogrobców. ekai.pl (arch.), 2001-06-09. [dostęp 2019-01-18].
- ↑ Uchwała Nr IX/46/215 Rady Miejskiej w Proszowicach. bip.malopolska.pl, 2015-05-21. [dostęp 2015-07-13].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna Piotra Skuchy na stronie diecezji sosnowieckiej [dostęp 2021-07-26]
- Piotr Skucha na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2017-02-02].
- Piotr Skucha [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-21] (ang.).