Pisarz (urząd)
Pisarz – w dawnej Polsce sekretarz, notariusz (rejent), urzędnik zatrudniony w sądach, kancelarii i administracji cywilnej i wojskowej[1]. W zależności od kompetencji wyróżniano następujących pisarzy: pisarz bartny[2], pisarz dekretowy, pisarz gminny, pisarz graniczny[3], pisarz grodzki[4], pisarz gwarecki[5], pisarz hospodarski, pisarz kancelarii kanclerskiej[6], pisarz kanclerza (metrykant[7]), pisarz ławy miejskiej[8], pisarz marszałkowski[9], pisarz miejski[10], pisarz nadworny wielki[11], pisarz olbory[5], pisarz podkomorski[12], pisarz polny[13], pisarz pułkowy[14], pisarz radziecki[15], pisarz sądu wiejskiego[16], pisarz skarbowy[17], pisarz sztolni[5], pisarz wielki[18], pisarz wyroków[19], pisarz ziemski[20], pisarz żupny[21].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- kopista, pisarz (starożytny Egipt), protonotariusz apostolski, sekretarka, skryba, sofer, urząd stanu cywilnego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 20, 265–266.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 250.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 190.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 187, 193, 208, 214, 251.
- ↑ a b c Góralski 1983 ↓, s. 255.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 93–94.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 90, 95, 97–98.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 242.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 76.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 233–234, 241, 242.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 108.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 254.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 175, 177–179.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 178.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 233–234.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 246.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 108, 109, 116, 147.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 106, 108, 115–116, 147.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 116.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 35, 44, 92, 187–188, 190, 192–193.
- ↑ Góralski 1983 ↓, s. 253–255.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Góralski: Urzędy i godności w dawnej Polsce. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1983. ISBN 83-205-3532-8.