Pistolet SIG-Sauer P225

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SIG-Sauer P225
Ilustracja
SIG-Sauer P225
Państwo

Szwajcaria, Niemcy

Producent

Schweizerische Industrie Gesellschaft (SIG), JP Sauer und Sohn GmbH

Rodzaj

pistolet samopowtarzalny

Dane techniczne
Kaliber

9 mm

Nabój

9 x 19 mm Parabellum

Magazynek

8 naboi

Wymiary
Długość

180 mm[1]

Wysokość

131 mm

Długość lufy

99 mm[1]

Długość linii celowniczej

145 mm

Masa
broni

820 g (niezaładowanej)[1]

SIG-Sauer P225 pojawił się w 1978 na zamówienie policji zachodnioniemieckiej oraz w związku z jubileuszem 125 lat nieprzerwanej działalności firmy Schweizerische Industrie Gesellschaft (SIG). Pistolet można nazwać kompaktową wersją wcześniejszego SIG-Sauer P220. P225 jest nieco mniejszy i lżejszy od poprzednika. Policja życzyła sobie pistoletu, którym można by bezpiecznie posługiwać się w czasie akcji bez konieczności operowania dodatkowym zewnętrznym bezpiecznikiem. Dlatego w modelu P225 wprowadzono dodatkowe zabezpieczenie wewnętrzne zapewniające blokadę iglicy w razie przypadkowego upadku broni. SIG-Sauer P225 ma również nieco zmieniony kształt – dużo uwagi poświęcono wyważeniu broni w celu dobrego ułożenia w ręce i pełnej kontroli podczas strzelania. P225 ze względu na rozmiary ma również nieco zmniejszoną pojemność magazynka. Mieści on jedynie 8 naboi (o jeden mniej niż model P220).

Pistolet został przyjęty na wyposażenie oddziałów policji szwajcarskiej i zachodnioniemieckiej (jako P6).

Pistolet posiada mechanizm spustowy podwójnego działania z kurkiem zewnętrznym[1]. Działa na zasadzie krótkiego odrzutu. Muszka i szczerbinka o obrysie prostokątnym[1]. Muszki wymienne o różnej wysokości, a szczerbinka regulowana w poziomie. Pistolet ten od początku był produkowany ze szkieletem ze stopów lekkich. Jako jedyny pistolet przeszedł bez zacięć próbę żywotności (w trakcie próby oddano 10 000 strzałów z jednego egzemplarza), pokonując pistolety Heckler&Koch, Mauser i Walther[1]. Pistolet ten jest zawsze gotów do strzału dzięki konstrukcji mechanizmu spustowego i bezpieczny w użyciu dzięki samoczynnej wewnętrznej blokadzie iglicy (zwalniana tylko przez naciśnięcie na spust)[1]. Jest bronią zaawansowaną technologicznie i w większości wykonaną z wytłoczek stalowych, łączonych przez lutowanie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Współczesna broń myśliwska i wyczynowa : ilustrowana encyklopedia. s. 101.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Współczesna broń myśliwska i wyczynowa : ilustrowana encyklopedia / pod red. Jana [A.] Stevensona ; w przekł. [z ang.] Leszka Erenfeichta i Piotra Błaszkiewicza.. Warszawa: Wydawnictwo ESPADON, 1994, s. 101-102. ISBN 83-85489-08-8.