Placydia
_th%C3%A9odosienne_de_la_villa_romaine_de_Chiragan_-_Mus%C3%A9e_Saint-Raymond_Ra_82.jpg)
| |
| cesarzowa zachodniorzymska | |
| Okres | |
|---|---|
| Jako żona | |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni |
żona Juliusza Neposa |
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Placydia, młodsza córka cesarza rzymskiego Walentyniana III, żona cesarza Olibriusza, matka Juliany Anicji. Jej starszą siostrą była Eudokia, żona Palladiusza, syna cesarza Petroniusza Maksymusa a także Huneryka, syna Genzeryka.
Po zdobyciu Rzymu w roku 455 przez Genzeryka, razem z matką Licynią Eudoksją i siostrą Eudokią, została przewieziona do Kartaginy[1]. Po uwolnieniu około 461 roku, udała się do Konstantynopola, gdzie mieszkała do śmierci.
Wywód przodków[edytuj | edytuj kod]
| 4. Konstancjusz III | ||||||
| 2. Walentynian III | ||||||
| 5. Elia Galla Placydia | ||||||
| 1. Placydia | ||||||
| 6. Teodozjusz II | ||||||
| 3. Licynia Eudoksja | ||||||
| 7. Atena Eudokia | ||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mirosław J. Leszka. Pokonałem Cię Juliano. Opowieść o bizantyjskiej damie. „Mówią Wieki”. 589, s. 13, 2 2009. Warszawa: Bellona SA. ISSN 1230-4018.