Plan mobilizacyjny
Plan mobilizacyjny – zespół dokumentów i przedsięwzięć opracowanych w czasie pokoju, pozwalający na planowe przestawienie potencjału państwa, a zwłaszcza jego sił zbrojnych, z warunków pokojowych na wojenne, przewidujących możliwość przeprowadzenia mobilizacji częściowej lub powszechnej. Ośrodkami opracowującymi plany mobilizacji sił zbrojnych są ich sztaby generalne.
W Polsce, w dwudziestoleciu międzywojennym, Sztab Generalny (Główny) opracował siedem planów mobilizacyjnych. Każdy z planów oznaczony był kryptonimem. Najczęściej była to pierwsza litera nazwiska oficera Sztabu Generalnego (Głównego), kierującego zespołem opracowującym plan. Poniżej przedstawiono plany mobilizacyjne Wojska Polskiego II RP, opracowane w latach 1921-1939. W nawiasach podano kryptonim planu lub nazwisko jego autora oraz datę wejścia w życia planu lub lata w jakich plan obowiązywał.
- Plan "AP" ("Armia Polska", 1921-1922)
- Plan "W" ("Wschód", 1 maja 1922)
- Plan "E" (?, 15 maja 1923)
- Plan "H" (gen. dyw. Stanisław Haller, 1 czerwca 1924)
- Plan "Z" (gen. bryg. Józef Zając, 1 czerwca 1925)
- Plan "S" (ppłk SG Jan Sadowski, 1 kwietnia 1926)
- Plan "W" (płk dypl. Józef Wiatr, 1 maja 1938)
Zobacz też
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Wojskowa, tom II (K – P), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, wyd. I
- Tomasz Kośmider, Planowanie wojenne w Polsce w latach 1921-1926, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2001, ISBN 83-7174-987-2