Platon (Gorodiecki)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 września 1843
Konsekrowani biskupi
Hieronim (Ekziemplarski)	3 listopada 1885

Platon
	Nikołaj Gorodiecki
	Metropolita kijowski i halicki
Data i miejsce urodzenia	2 maja 1803 ; Pogoriewyje Gorodiszcze
Data i miejsce śmierci	1 października 1891 ; Kijów
Miejsce pochówku	Sobór Mądrości Bożej w Kijowie
	Arcybiskup ryski
Okres sprawowania	1850–1867
	Metropolita kijowski i halicki
Okres sprawowania	1882–1891
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1830
Prezbiterat	26 maja 1830
Chirotonia biskupia	8 września 1843
	Multimedia w Wikimedia Commons

Platon, imię świeckie Nikołaj Iwanowicz Gorodiecki (ur. 20 kwietnia^?/2 maja 1803 w Pogoriewym Gorodiszczu, zm. 19 września^?/1 października 1891 w Kijowie) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego. W 1823 ukończył seminarium duchowne w Twerze i został skierowany na dalsze studia teologiczne w Petersburskiej Akademii Duchownej. Po uzyskaniu jej dyplomu w cztery lata później podjął pracę wykładowcy w seminarium duchownym w Orle. Pracował również jako nauczyciel języka francuskiego. 25 września 1829 został wykładowcą w Akademii Duchownej, której był absolwentem. Rok później złożył śluby zakonne, od 26 maja 1830 był hieromnichem. Już w roku następnym podniesiony do godności archimandryty z równoczesnym powierzeniem mu funkcji rektora Akademii Duchownej.

20 grudnia 1837 został przeniesiony do Kostromy, gdzie pełnił obowiązki przełożonego monasteru Przemienienia Pańskiego, zasiadał w komitecie opieki nad więzieniami i był rektorem seminarium duchownego. 28 września 1839 przeniesiony ponownie do monasteru Świętego Ducha w Wilnie, gdzie był przełożonym. W historii tego monasteru zapisał się jako jeden z aktywniejszych przełożonych w XIX wieku: sprowadził do podupadłego klasztoru mnichów z Kostromy oraz przeprowadził gruntowną przebudowę budynków wspólnoty. Z uwagi na te zasługi został 8 września 1843 biskupem pomocniczym eparchii wileńskiej i litewskiej z tytułem biskupa kowieńskiego. Po pięciu latach został przeniesiony do eparchii pskowskiej, ponownie jako wikariusz, z tytułem biskupa ryskiego. Po śmierci biskupa pskowskiego przez siedem lat, w latach 1849–1856 pełnił obowiązki locum tenens biskupa pskowskiego. Od 1850 łączył tę funkcję z godnością biskupa ryskiego w nowo powołanej eparchii. Od 21 kwietnia 1850 arcybiskup ryski. Prowadził działalność misyjną w krajach bałtyckich, doprowadzając do przejścia na prawosławie kilku tysięcy wyznawców luteranizmu i współtworząc w ten sposób późniejszy autonomiczny Łotewski Kościół Prawosławny.

9 marca 1867 poprosił o przeniesienie na inną katedrę i został arcybiskupem dońskim i nowoczerkaskim. Po dziesięciu latach został ponownie przeniesiony do eparchii chersońskiej i odeskiej, wreszcie w 1882 został metropolitą kijowskim i halickim. Godność tę łączył z funkcją przełożonego ławry Pieczerskiej i członkostwem w Świętym Synodzie. Z jego inicjatywy w 1888 r. w Kijowie i w całej Rosji odbyły się szeroko zakrojone uroczystości upamiętniające 900. rocznicę chrztu Rusi^[1].

Dla uczczenia jego pamięci w Kijowie wzniesiono cerkiew Opieki Matki Bożej na Sołomiance^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ B. Gralicki. Obchody 900-lecia chrztu Rusi. „Mówią Wieki”, s. 43–45, 2017.
↑ Церковь Покрова Пресвятой Богородицы на Соломенке [online], КИЕВФОТО [dostęp 2022-04-11] (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biografia w serwisie prawosławia rosyjskiego

[gralicki-1] B. Gralicki. Obchody 900-lecia chrztu Rusi. „Mówią Wieki”, s. 43–45, 2017.

[:0-2] Церковь Покрова Пресвятой Богородицы на Соломенке [online], КИЕВФОТО [dostęp 2022-04-11] (ros.).

[nie_objął-3] skup nominat, nie objął urzędu

[tymczasowy-4] locum tenens

[administrator-5] administrator

[1]

[2]

[A]

[B]

[C]

W Rosyjskim Kościele Prawosławnym	Platon (Gorodiecki) (1850–1867) Beniamin (Karielin) (1870–1874) Serafin (Protopopow) (1874–1877) Filaret (Fiłarietow) (1877–1882) Donat (Babinski-Sokołow) (1882–1887) Arseniusz (Briancew) (1887–1897) Agatangel (Prieobrażenski) (1897–1910) Jan (Smirnow) (1910–1917)
W autonomicznym Łotewskim Kościele Prawosławnym	Jan (Pommers) (1921–1934) Augustyn (Pētersons) (1936–1949)
Ponownie w Rosyjskim Kościele Prawosławnym	Sergiusz (Woskriesienski) (1941–1943) Jan (Garklāvs) (1943–1944) Beniamin (Fiedczenkow) (1947–1951) Filaret (Lebiediew) (1951–1958) Nikon (Fomiczow) (1963–1966) Aleksy (Konoplow) (1966) Leonid (Polakow) (1966–1990) Aleksander (Kudriaszow) (od 1990)

Podporządkowani Patriarchatowi Konstantynopolitańskiemu	Teofilakt (988–1018) Michał (988–992 ?) Leoncjusz, (lata 90. X wieku) Jan (1018–1035) Teopempt (1035–1051) Hilarion (ok. 1051 – ok. 1054) Efrem (ok. 1054–1061) Jerzy (1062–1076) Jan II (1077–1089) Jan III (1090–1091) Efrem II (1091–1093) Mikołaj (1093–1104) Nikifor (1104–1122) Nikita (1122–1126) Michał II (1128–1147) Klemens (1147–1156) Konstanty I (1156–1159) Teodor (1160–1163) Jan IV (1163–1166) Konstanty I (1167–1170) Michał III, 1171–1173 Jan V (1174–1179) Konstanty III (1179–1183) Nikifor II (1183–1201) Mateusz (1201–1220) Cyryl (1224–1233) Józef (1236–1242) Piotr I (1243–1247) Cyryl II (1247–1281) Maksym (1283–1305) Piotr II (1305–1326) Teognost (1328–1353) Aleksy (1354–1377) Cyprian (1377–1406) Focjusz (1408–1415) Grzegorz (1415–1419) Focjusz, 1419–1431 Gerazym (1433–1435) Izydor, 1437–1447 Jonasz, 1448–1458 Grzegorz II, 1458–1473 Mizael (1475–1480) Symeon (1480–1488) Jonasz II (1489–1494) Makary (1495–1497) Józef II (1499–1501) Jonasz III (1502–1507) Józef III (1507–1521) Józef IV (1522–1534) Makary II (1534–1556) Sylwester I (1556–1567) Jonasz IV (1568–1577) Eliasz (1577–1579) Onezyfor Dziewoczka (1579–1588) Michał Rahoza (Rahoża) 1588–1596 Hiob (Borecki) (1620–1631) Izajasz (Kopiński) (1631–1632) Piotr Mohyła (1632–1647) Sylwester Kossow (1647–1657)
Rezydujący w Czehryniu, nieuznani przez lewobrzeżną starszyznę kozacką	Dionizy Bałaban (1657–1663) Józef Nielubowicz-Tukalski (1663–1676) Antoni Winnicki (1663–1679)
Piastujący urząd metropolity w Kijowie i na lewobrzeżnej Ukrainie	Łazarz (Baranowicz) (1659–1661) Metody (Filimonowicz) (1661–1668) Łazarz (Baranowicz) (1670–1685)
Podporządkowani bezpośrednio Patriarchatowi Moskiewskiemu	Gedeon (Czetwertyński) (1686–?) Warłaam (Jasiński) (1690–1707) Joazaf (Krokowski) (1708–1718) Warłaam (Wonatowicz) (1722–1730) Rafał (Zaborowski) (1731–1747) Tymoteusz (Szczerbacki) (1748–1757) Arseniusz (Mohylański) (1757–1770) Gabriel (Kremenecki) (1770–1783) Samuel (Mysławski) (1783–1796) Hieroteusz (Malicki) (1796–1799) Gabriel (Bănulescu-Bodoni) (1799–1803) Serapion (Aleksandrowski) (1803–1822) Eugeniusz (Bołchowitinow) (1822–1837) Filaret (Amfitieatrow) (1837–1857) Izydor (Nikolski) (1858–1860) Arseniusz (Moskwin) (1860–1876) Filoteusz (Uspienski) (1876–1882) Platon (Gorodiecki) (1882–1891) Joannicjusz (Rudniew) (1891–1900) Teognost Lebiediew (1900–1903) Flawian (Gorodiecki) (1903–1915) Włodzimierz (Bogojawleński) (1915–1918)
W jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego, w Egzarchacie Ukraińskim	Antoni (Chrapowicki) (1918–1919) Michał (Jermakow) (1924–1929) Dymitr (Werbycki) (1930–1932) Sergiusz (Griszyn) (1932–1934) Konstantyn (Diakow) (1934–1937) Mikołaj (Jaruszewicz) (1941–1944) Jan (Sokołow) (1944–1964) Joazaf (Leluchin) (1964–1966) Filaret (Denysenko) (1966–1990)
W jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego, w Ukraińskim Kościele Prawosławnym Patriarchatu Moskiewskiego	Filaret (Denysenko) (1990–1992) Włodzimierz (Sabodan) (1992–2014) Onufry (Berezowski) (od 2014)
Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego	Filaret (Denysenko) (1995–2018)
W jurysdykcji Kościoła Prawosławnego Ukrainy	Epifaniusz (Dumenko) (od 2018)

Eparchia	Polikarp (Radkiewicz) (1853–1858) Antonij (Smolin) (1858–1859)
Wikariat	Gabriel (Rozanow) (1837–1848) Innocenty (Borisow) (1848–1857) Dymitr (Murietow) (1857–1874) Leoncjusz (Lebiedinski) (1874–1875) Joannicjusz (Gorski) (1875–1877) Platon (Gorodiecki) (1877–1882) Dymitr (Murietow) (1882–1883) Nikanor (Browkowicz) (1883–1890) Sergiusz (Lapidiewski) (1891–1893) Justyn (Ochotin) (1893–1905) Dymitr (Kowalnicki) (1905–1913) Nazariusz (Kiriłłow) (1913–1917) Platon (Rożdiestwienski) (1918–1921) Teodozjusz (Fieodosijew) (1919–1920) Aleksij (Bażenow) (1920–1921)
Eparchia	Prokop (Titow) (1921–1925) Parteniusz (Brianskich) (1921–1923) Nikander (Fienomienow) (1925–1927) Józef (Pietrowych) (1927–1928) Onufry (Gagaluk) (1926–1928) Anatol (Hrysiuk) (1928–1937) Tichon (Rusinow) (1937) Mitrofan (Rusinow) (1937–1938) Wissarion (Puiu) (1942–1943) Sergiusz (Łarin) (1944–1947) Focjusz (Topiro) (1947) Nikon (Pietin) (1948–1956) Borys (Wik) (1956–1965) Sergiusz (Pietrow) (1965–1990) Leoncjusz (Gudimow) (1990–1991) Łazarz (Szweć) (1991–1992) Agatangel (Sawwin) (od 1992)