Plazma kosmiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Plazma kosmicznaplazma (zjonizowany gaz) powszechnie występująca we Wszechświecie. Obecnie uważa się, że aż 99% materii we Wszechświecie występuje w postaci plazmy[1].

Charakterystyka kosmicznej plazmy[edytuj | edytuj kod]

Plazma kosmiczna posiada jednakową liczbę elektronów i protonów, w konsekwencji jest ona elektrycznie obojętna.

Hannes Alfvén i Carl-Gunne Fälthammar dokonali klasyfikacji plazmy występującej w Układzie Słonecznym ze względu na jej gęstość. Wyróżnili oni trzy kategorie:

Charakterystyka Kategorie gęstości kosmicznej plazmy
(Gęstość nie odnosi się tylko do gęstości cząstek)
Idealne porównanie
Wysoka gęstość Średnia gęstość Niska gęstość
Kryteria λ << ρ λ << ρ << lc lc << λ lc << λD
Przykłady Wnętrze gwiazd
Fotosfera słoneczna
Korona słoneczna
Przestrzeń międzygalaktyczna
Jonosfera do 70 km
Zaburzona magnetosfera
Przestrzeń międzyplanetarna
Pojedyncze cząstki
w wysokiej próżni
Dyfuzja Izotropowa Anizotropowa Anizotropowa i mała Brak dyfuzji
Przewodność Izotropowa Anizotropowa Nie zdefiniowana Nie zdefiniowana
Pole elektryczne równoległe do B
w pełni zjonizowanym gazie
Małe Małe Dowolna wartość Dowolna wartości
Ruchu cząstek w płaszczyźnie prostopadłej do B Niemal prosto ścieżką
międzykolizyjną
Kołowo
ścieżką międzykolizyjną
Kołowo Kołowo
Ruch równolegle
do B
Prosta ścieżka
międzykolizyjna
Prosta ścieżka
międzykolizyjna
Oscylacja
(pomiędzy punktami odbicia)
Oscylacja
(pomiędzy punktami odbicia)
Odległość Debye λD λD << lc λD << lc λD << lc λD >> lc
Magnetohydrodynamiczna
podatność
Tak Aproksymacja Nie Nie

λ = średnia droga swobodna, ρ = promień cyklotronowy dla elektronu, λD = długość Debye’a, lc = długość charakterystyczna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zdzisław Celiński „Plazma” Warszawa PWN 1980 Biblioteka Problemów t. 260 ISBN 83-01-01125-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]