Plejady (mitologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Plejady
nimfy
Ilustracja
Elihu Vedder Plejady, obraz olejny na płótnie, 1885, Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork
Występowanie

mitologia grecka

Rodzina
Ojciec

Atlas

Matka

Plejone lub Ajtra

Rodzeństwo

Hiady,
Hyas

William-Adolphe Bouguereau: L'Etoile Perdue (Zaginiona gwiazda), 1884, prywatna kolekcja

Plejady (gr. Πληἰαδες Plēíades, Πλειάδες Pleiádes, od peleiades ‘gołębice’ lub pleín ‘żeglować’, łac. Pleiades, Vergiliae) – w mitologii greckiej nimfy, siedem sióstr:

  • Alkione (Alkyone, Alcyone, gr. Ἀλκυόνη Alkyónē, łac. Alcyone);
  • Elektra (gr. Ἠλέκτρα Eléktra, łac. Electra);
  • Kelajno (Celaeno, Keleno, gr. Κελαινώ Kelainṓ, łac. Celaeno);
  • Maja (gr. Μαῖα Maia, łac. Maea);
  • Merope (gr. Μερόπη Merópē, łac. Merope);
  • Sterope (Asterope, gr. Στερόπη Sterópē, Ἀστερόπη Asterópē, łac. Sterope, Asterope);
  • Tajgete (gr. Ταυγέτη Taygétē, łac. Taygeta)[1][2].

Uchodziły za córki tytana Atlasa i okeanidy Plejone (lub okeanidy Ajtry) oraz za siostry (według niektórych źródeł) Hiad i Hyasa[1][2].

Według poematu Kallimacha nazywały się: Glaukia, Kokkymo, Lampado, Maja, Partenia, Protis, Stonychia i były córkami pewnej królowej Amazonek[1]. Także Dione i Kalipso czasem zaliczano do Plejad[1].

Plejady (jako towarzyszki bogini Artemidy) wraz z Plejone były ścigane przez Oriona, którego spotkały w Beocji. Na koniec Zeus przemienił je w gwiazdy[1]. Inna wersja mitu mówi, że razem ze swymi siostrami, Hiadami, zostały przemienione w gwiazdy z żalu, po śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża[1][2].

Wschód Plejad (w pierwszych dniach maja) zwiastował początek pomyślnego okresu dla żeglugi, a zachód (w pierwszych dniach listopada) – okres burz[2].

Mityczne Plejady są identyfikowane z Plejadami w gwiazdozbiorze Byka[2][3][4]. Na niebie sąsiadują z Hiadami (gromadą otwartą gwiazd w gwiazdozbiorze Byka) i konstelacją Oriona, które są z nimi mitologicznie powiązane.

Mit o Plejadach miał swoje odzwierciedlenie w muzyce oraz literaturze. Od Plejad nazwę wzięła plejada aleksandryjska.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 292. ISBN 83-04-04673-3.
  2. a b c d e Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 364. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
  3. Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 476. (słow.).
  4. Carlos Parada: Constellations and Stars. maicar.com. [dostęp 2011-08-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]