Pluton (mitologia rzymska)
Pluton (gr. Ploútōn, Bogacz) (gr. Πλούτων Ploútōn, od wyrazu πλοῦτος ploûtos – „bogactwo”) – w mitologii rzymskiej uosobienie płodności ziemi, bogactwa, oraz wszelkich metali szlachetnych. Bóstwo pierwotnie utożsamiane z Plutosem. Później jeden z przydomków Hadesa.
W mitologii rzymskiej groźny bóg świata podziemnego, identyfikowany z Dis Paterem. Składano mu ofiary ze zwierząt o ciemnej sierści, czarnych jagniąt lub świń.
Syn tytana Saturna i tytanidy Ops, oraz brat Jowisza, Neptuna, Ceres, Westy i Junony. Mąż Prozerpiny.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej M Kempiński , Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa: Iskry, 2001, ISBN 83-207-1629-2, OCLC 297716845 .
- J. Schmidt, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 1996, ISBN 83-7132-266-6