Pobudzenie seksualne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pobudzenie seksualne – stan fizjologiczny, pozwalający na odbycie stosunku płciowego.

W odróżnieniu od większości zwierząt ludzie są zdolni do pobudzenia seksualnego przez cały rok, nie istnieją sezony godowe.

Oznaki pobudzenia seksualnego u człowieka[edytuj | edytuj kod]

Pobudzenie seksualne kobiety: Pobudzenie seksualne mężczyzny:

Fizjologia pobudzenia seksualnego[edytuj | edytuj kod]

Do utrzymania gotowości organizmu do zmiany bodźców zmysłowych lub wyobrażeniowych na seksualne (uzyskania podniecenia seksualnego) potrzebne są następujące mechanizmy:

Modele reakcji seksualnej człowieka[edytuj | edytuj kod]

Model Masters i Johnson[edytuj | edytuj kod]

Model Masters i Johnson(inne języki) wyróżnia 4 fazy reakcji seksualnej:

Mimo wielu różnic w budowie ciała kobiecego i męskiego, fazy pobudzenia seksualnego są u obu płci bardzo podobne.

Model Helen Kaplan[edytuj | edytuj kod]

Inny model, opracowany przez seksuolog Helen Singer Kaplan(inne języki), zawiera trzy fazy:

  • pożądanie (zarówno psychiczne, jak i fizyczne)
  • podniecenie (ma miejsce, gdy pojawia się stan pobudzenia fizycznego)
  • orgazm (obejmujący także odprężenie).

Model Bancrofta[edytuj | edytuj kod]

John Bancroft(inne języki) wyróżnia następujące fazy orgazmu:

  1. Wzrost podniecenia seksualnego do momentu szczytowego, w którym następuje uruchomienie procesu neurofizjologicznego o następujących cechach:
    • intensywnym uczuciu przyjemności,
    • pewnym stopniu zmiany stanu świadomości ze zmianami dotyczącymi procesów przetwarzania informacji,
    • swoistymi doznaniami zlokalizowanymi zwykle w okolicach narządów płciowych, ale ze zmiennym zasięgiem obejmującym całe ciało,
    • skurczami mięśni, u kobiet mięśni przepony miedniczej, okołopochwowych, prawdopodobnie macicy, a u mężczyzn mięśni opuszkowo-jamistych i opuszkowo-gąbczastych, częściowo także mięśniami przepony miedniczej,
    • innymi zmianami nieobejmującymi narządów płciowych, np. rytmiczne ruchy ciała, zaczerwienienie skóry.
  2. Faza po orgazmie, w której opisane wyżej objawy wracają do stanu sprzed podniecenia, po czym następuje okres refrakcji, hamujący kolejne podniecenie seksualne[1].

Okres refrakcji jest na ogół dłuższy u mężczyzn niż u kobiet i wraz z wiekiem potrafi ulec wydłużeniu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. John Bancroft i inni, Seksualność człowieka, Wydanie 1, dodruk, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2019, s. 89, ISBN 978-83-66067-78-3 [dostęp 2023-08-31].
  2. Erik Betjes, What is the refractory period? [online], ISSM, 4 września 2013 [dostęp 2023-08-31] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]