Pochówek antywampiryczny
Pochówek antywampiryczny – zabiegi, których celem, zgodnie z dawnymi wierzeniami, rozpowszechnionymi zwłaszcza na obszarach słowiańskich, miało być zapobieżenie wyjścia z grobu osoby uznawanej za wampira lub upiora, strzygę[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Najczęściej stosowanymi metodami był pochówek z twarzą skierowaną do dołu[2][1], skrępowanie zwłok sznurami i pochowanie w pozycji embrionalnej, odcięcie głowy, przyciśnięcie zwłok głazem lub przebicie klatki piersiowej ostrym przedmiotem[2]. Również niektóre elementy zwykłych obrzędów pogrzebowych posiadają znaczenie antywampiryczne, np. wynoszenie zmarłego nogami do przodu, aby nie widział drzwi od zewnątrz i nie mógł do nich trafić, sypanie ziemi na trumnę.
Znaleziska tego typu na terenach polskich są szczególnie częste z pierwszych wieków po chrystianizacji (X–XIII w.), gdy obrządek pogrzebowy był już chrześcijański, a wciąż żywe były pewne wierzenia pogańskie. Praktyki takie były stosowane w przypadku osób, które nie w pełni przyjęły nową wiarę, zajmowały się magią itd. Pochówki takie odkryto m.in. w Sandomierzu i podczas niedawnych wykopalisk pod płytą krakowskiego Rynku[3][4].
Ostatnie pochówki antywampiryczne przeprowadzano jeszcze w latach 30. XX wieku. Znana jest relacja kobiety, która obserwowała pochówek tego typu w 1914 roku w Starych Mierzwicach w gminie Sarnaki (woj. mazowieckie). Odkopano wtedy zwłoki rzekomego wampira i odcięto od nich głowę[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dorota. Simonides, Folklor Górnego Śląska, wyd. 1, Katowice: Wydawn. "Śląsk", 1989, ISBN 83-216-0604-0, OCLC 20935625 [dostęp 2019-01-13].
- ↑ a b Richard M. Golden: Encyclopedia of Witchcraft. The Western Tradition. ABC-CLIO/Greenwood, 2006, s. 1158. ISBN 978-1-57607-243-1.
- ↑ Czy prochy wampirów spoczną w krypcie kościoła Mariackiego? [online], gazetakrakowska.pl [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Co wrocławski archeolog wykopał pod krakowskim Rynkiem