Podłoże gruntowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podłoże gruntowe – masywna bryła gruntu przejmująca naciski przekazywane przez fundament, zalegająca pomiędzy poziomem posadowienia fundamentu budowli, a głębokością do której uwzględnia się oddziaływanie budowli[1]. Według polskiej normy jest to głębokość, na której naprężenia dodatkowe są mniejsze niż 30% naprężeń pierwotnych. Od 1 kwietnia 2010 roku obowiązuje europejska norma Eurocode nakazująca, aby naprężenia te były mniejsze niż 20% naprężeń pierwotnych[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bolesław Rossiński, Mechanika gruntów, PWN, Warszawa 1962
  2. Eurocode 7.