Podejście kwalifikacyjne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podejście kwalifikacyjne – najstarsze spojrzenie na przywództwo. U źródeł tego podejścia stoją badania nad charakterystycznymi cechami efektywnych przywódców, tymi typowymi oraz unikatowymi. Podstawowym założeniem tego podejścia jest teoria mówiąca o przywództwie jako coś wrodzonego:

  • przywódcy rodzą się z odpowiednimi cechami
  • przywództwo jest rzadką umiejętnością bazującą na cechach osobowych
  • przywódcy są charyzmatyczni (Robbins, 1992)

Badania[edytuj | edytuj kod]

Badania cech osobowych miały odkryć przed nami charakterystyczny zestaw cech wybitnych przywódców, które nie są dostępne dla zwykłego śmiertelnika.

Uzyskano różne kompilacje cech. Cechy poddane badaniom podzielono na grupy:

  • cechy fizyczne
    • wzrost
    • atrakcyjność
  • cechy osobowości
    • agresywność
    • pewność siebie
  • umiejętności budowania relacji społecznych
    • takt
    • urok osobisty
  • umiejętności zawodowe
    • zdolności organizacyjne
    • podejmowanie inicjatywy

Lista specyficznych atrybutów liderów charyzmatycznych zawierała takie cechy jak odporność na stres, asertywność, kooperatywność oraz wiele innych.

Istnieje korelacja między cechami osobowymi a sukcesami kierowników. Do takiego wniosku doprowadziły badania nad:

  • umiejętnościami komunikacji interpersonalnej
  • zdolnościami budowania relacji międzyludzkich
  • potrzebami rozwoju
  • odpornością na stres
  • umiejętność radzenia sobie z niepewnością
  • energiczność

Zestawienie cech i umiejętności według K. Obłója[edytuj | edytuj kod]

cechy:

  • pewność siebie
  • ambicja
  • asertywność
  • zdolność do dominacji nad innymi
  • tolerancja na stres
  • upór i stanowczość
  • inteligencja
  • odwaga

umiejętności:

  • umiejętność tworzenia wizji pożądanego stanu
  • kreatywność i innowacyjność
  • takt i talenty dyplomatyczne
  • sprawność perswazyjnego mówienia i słuchania
  • szybkie podejmowanie decyzji
  • umiejętność stawiania zadań i organizowania pracy

Podejście kwalifikacyjne znalazło charakterystyczne cechy liderów, ale nie dostarczyło odpowiedzi na następujące pytania:

  • Jakie cechy są najważniejsze w konkretnych sytuacjach? (wyniki badań były różne)
  • Kto może być liderem, a kto się do tego w ogóle nie nadaje?

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A.K. Koźmiński, W. Piotrowski, Zarządzanie. Teoria i praktyka, PWN, Warszawa 2002.