Podjęzycze
Podjęzycze (lyssa[1], sublingua[2]) – struktura anatomiczna znajdująca się w obrębie języka.
Podjęzycze jest dobrze rozwinięte zwłaszcza u torbaczy, podobnie jak u małpiatek[2].
U psa podjęzycze leży pod błoną śluzową pokrywającą język od dołu w jego części dystalnej. Znajduje się pomiędzy lewym i prawym mięśniem bródkowo-językowym[1].
Podjęzycze sa cechuje się obłym, wrzecionowatym kształtem. Buduje je tkanka łączna, w tym niekiedy tkanka chrzęstna[1].
U człowieka obserwuje się fałdy strzępiaste (plicae fimbriatae), u dziecka znacznie wydatniejsze, niż u dorosłego. Są one wąskie i niskie, o zazębionych brzegach. Odchodzą po obu stronach wędzidełka języka. Część specjalistów uważa je za pozostałość podjęzycza u człowieka[2].
Łacińska nazwa podjęzycza lyssa oznacza „wściekłość”, „szaleństwo”. W przeszłości bowiem uważano tę strukturę za przyczynę wścieklizny. Dziś wiadomo, że jest to choroba zakaźna, przenoszona przez wirusa wścieklizny. W dalszym ciągu nauka nie potrafi jednak odpowiedzieć na pytanie o funkcję podjęzycza[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Krysiak i Świeżyński 2012 ↓, s. 49.
- ↑ a b c Reicher i Łasiński 2006 ↓, s. 97.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński: Anatomia zwierząt. T. 2: Narządy wewnętrzne i układ krążenia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4.
- Michał Reicher, Wiesław Łasiński: Adam Bochenek, Wiesław Łasiński, Stanisław Hiller, Michał Reicher, Stanisław Zawistowski, Zofia Zegarska: Anatomia człowieka. T. II: Trzewa. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006. ISBN 978-83-200-3587-2.