Podsilnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podsilnia – liczba tzw. nieporządków zbioru skończonego, gdzie „nieporządkiem” nazywa się każdą permutację bez punktów stałych wspomnianego zbioru[1][2]. Po raz pierwszy wzory opisujące nieporządki pojawiają się w pracach Eulera i Bernoulliego; podsilnia z nieujemnej liczby całkowitej jest równa permanentowi macierzy z zerami na głównej przekątnej i jedynkami poza nią stopnia równego wspomnianej liczbie.

W przypadku zbioru -elementowego, gdzie jest nieujemną liczbą całkowitą podsilnia oznacza więc liczbę takich rozmieszczeń piłeczek, z których każda przypisana jest do jednej z urn, że żadna z piłeczek nie trafiła do „swojej” urny. Podsilnia dla liczb wynosi odpowiednio przy czym funkcja ta rośnie w podobnym tempie do silni, np. [3] Liczba jest jedyną liczbą, która jest równa sumie podsilni swoich cyfr:

Definicja[edytuj | edytuj kod]

Podsilnię definiuje się rekurencyjnie jako funkcję zbioru nieujemnych liczb całkowitych w siebie, która spełnia

bądź po derekursywacji, za pomocą wzoru

gdzie oznacza zwykłą silnię.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Illustred Dictionary of Mathemathics”, Librarie du Liban, 1990 (wersja polska: wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo we Wrocławiu Sp. z o.o.).
  2. OEIS: A000166.
  3. Zachodzi dla (zob. granica ciągu i asymptotyczne tempo wzrostu).