Podziały antyklinalne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podziały antyklinalnepodział komórki, w którym nowo powstająca ściana podziałowa jest poprzeczna do powierzchni stycznej organu[1]. Orientację nowo powstającej ściany podziałowej wyznacza się względem ułożenia organu, osi długiej, powierzchni poprzecznej oraz stycznej. Podziały wyłącznie antyklinalne mają miejsce na przykład tunice, czyli zewnętrznej warstwie komórek merystematycznych tworzących wierzchołek wzrostu łodygi[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski, Botanika t.1 Morfologia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 150, ISBN 83-01-13953-6.
  2. Malinowski Edmund, Anatomia roślin, warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 96–99.