Strążyska Polana
49°15′46″N 19°55′47″E/49,262778 19,929722
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 1020–1060 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
nieużytek |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′46″N 19°55′47″E/49,262778 19,929722
| |
Polana Strążyska – polana znajdująca się ok. 2 km od wylotu Doliny Strążyskiej. Niegdyś była koszona i wypasana, wraz z Halą Białe i Halą Kalatówki wchodziła w skład zbiorczej Hali Giewont[1]. W 1955 r. miała powierzchnię ok. 4 ha, ale w 2004 r. w wyniku zarośnięcia jej powierzchnia zmniejszyła się o ok. 43%[2].
Polana znajduje się na równi, na wysokości ok. 1020–1060 m, na dnie rozszerzenia doliny u zbiegu bocznych żlebów[3]. Polanę przecina Ścieżka nad Reglami. Szałasy i łany pokrzyw oraz szczawiu alpejskiego świadczą o intensywnym tu niegdyś życiu pasterskim. Wapienny głaz opodal szałasów już w XIX w. zwany był Sfinksem. Na polanie funkcjonuje bufet góralski i punkt TOPR[4].
Z polany dobrze widoczna jest stroma, północna ściana Giewontu, którego wierzchołek góruje o 860 m nad polaną. Nieco powyżej polany znajduje się wodospad Siklawica, do którego prowadzi ścieżka turystyczna. Na polanie skrzyżowanie szlaków turystycznych[4].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
szlak prowadzący z Zakopanego doliną do Polany Strążyskiej, a następnie przez Przełęcz w Grzybowcu i Grzybowiec na Wyżnią Kondracką Przełęcz pod Giewontem. Odcinek Polana Strążyska – Przełęcz w Grzybowcu biegnie razem ze szlakiem czarnym.
- Czas przejścia z Zakopanego na Polanę Strążyską: 40 min, ↓ 35 min (z centrum Zakopanego 1:30 h)
- Czas przejścia z polany na Giewont: 2:35 h, ↓ 1:55 h
do wodospadu Siklawica. Czas przejścia: 15 min w obie strony
Ścieżka nad Reglami, prowadząca z Kuźnic przez Czerwoną Przełęcz na Polanę Strążyską, potem razem ze szlakiem czerwonym na Przełęcz w Grzybowcu i dalej do Doliny Małej Łąki
- Czas przejścia z Czerwonej Przełęczy na Polanę Strążyską: 35 min, ↑ 50 min
- Czas przejścia z Polany Strążyskiej na Wielką Polanę Małołącką: 1:10 h, z powrotem 1:05 h[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Marcin Bukowski, Dynamika zarastania polan tatrzańskich, M. Guzik (red.), Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009, ISBN 978-83-61788-08-9.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ a b Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.