Polityka restrukturyzacji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Polityka restrukturyzacji[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej dojrzała forma polityki strukturalnej, oznacza zespół oddziaływań państwa za pomocą narzędzi ekonomicznych, mających na celu przyspieszenie procesu przemieszczania zasobów z gałęzi przestarzałych, nierentownych i nie wytrzymujących wymogów konkurencji do gałęzi nowoczesnych, bardziej rentownych i bardziej konkurencyjnych. Polityka restrukturyzacyjna ma na celu przebudowanie istniejących struktur gospodarczych w taki sposób, aby elementy tejże struktury notowały wyższą efektywność ekonomiczną oraz charakteryzowały się nowoczesnością. Wiąże się to z preferencjami dla określonych rodzajów działalności gospodarczych, bądź gałęzi gospodarki, dzięki czemu nastąpi ich szybszy rozwój. Prowadząc politykę restrukturyzacji państwo ma na celu wzrost konkurencyjności jego gospodarki w skali międzynarodowej, bądź poprawę funkcjonowania niewydajnych sektorów gospodarki.

Wyróżnia się politykę restrukturyzacji[edytuj | edytuj kod]

  • przemysłu - Jej pierwszorzędnym celem jest podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstw, zwiększenie jakości produktów, wydajności oraz obecnie bardzo ważnym wprowadzanie nowinek technicznych oraz zaawansowanych technologii. (zob.też Polityka przemysłowa)
  • rolnictwa - Głównym celem polityki restrukturyzacji rolnictwa jest podniesienie jakości produktów, zmniejszenie zatrudnienia w tym sektorze, jednocześnie zwiększając wkaźnik mechanizacji oraz zwiększenie plonów.
  • regionów - Jej celem jest przede wszystkim poprawienie konkurencyjności regionów słabo rozwiniętych, obecnie jest to polityka regionalna.(zob.też Polityka regionalna Unii Europejskiej)
  • oświaty - Celem restrukturyzacji oświaty jest podniesienie poziomu edukacji społeczeństwa, wyrównanie szans edukacyjnych, sprzyjanie poprawie jakości edukacji rozumianej jako integralny proces wychowania i kształcenia. [1]
  • służby zdrowia - Celem restrukturyzacji służby zdrowia jest dostosowanie istniejących jednostek ochrony zdrowia oraz kosztów udzielanych przez nie świadczeń do aktualnych wymogów rynku świadczeń zdrowotnych oraz poprawa dostępności i jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych[1].

Przykłady polityki restrukturyzacji[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

1. Polityka gospodarcza, pr. zbior. pod red. H.Ćwiklińskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2000