Polityka sektorowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Polityka sektorowa (przedmiotowa)polityka państwa preferująca rozwój wybranych dziedzin działalności gospodarczej (kosztem dziedzin pozostałych). Najczęściej dziedziną taką jest przemysł i rolnictwo, a ściślej – określone asortymenty produkcji w ramach obu tych dziedzin.

Cele polityki sektorowej to wzrost konkurencyjności międzynarodowej, zwiększenie bezpieczeństwa zaopatrzeniowego i ochrona miejsc pracy w sektorach objętych polityką sektorową.

Polityka sektorowa w rolnictwie jest powszechnie i długofalowo stosowana wśród krajów rozwiniętych. Głównym jej celem jest zapewnienie producentom zwiększonego poziomu dochodu poprzez wspieranie opłacalności produkcji gdy dochód ten jest w danym kraju zagrożony ze strony rolnictwa zagranicznego, bardziej dochodowego i dynamicznego sektora pozarolniczego lub niepewności warunków klimatycznych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • „Jaka polityka gospodarcza dla Polski?”, pod red. Urszuli Płowiec, Bellona, Warszawa 2001