Polowanie z wabikiem
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania | |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
112 × 179 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Polowanie z wabikiem (hiszp. Caza con reclamo lub Caza con mochuelo y red[1]) – obraz hiszpańskiego malarza Francisco Goi.
Seria kartonów do tapiserii[edytuj | edytuj kod]
Dzieło należy do serii kartonów do tapiserii – olejnych obrazów o znacznych rozmiarach, przygotowywanych jako wzór dla warsztatów tkackich Królewskiej Manufaktury Tapiserii Santa Bárbara w Madrycie. Była to pierwsza seria, którą Goya wykonał dla Karola IV (wtedy jeszcze infanta, księcia Asturii) z przeznaczeniem do jadalni pałacu-klasztoru Escorial[2][3]. Seria została ukończona w 1775 roku, a jej tematem były łowy i wędkarstwo – ulubione rozrywki przyszłego monarchy i jego ojca Karola III. Oprócz Polowania z wabikiem w jej skład wchodziły dzieła: Psy na smyczy, Polowanie na przepiórki, Polowanie na dzika, Myśliwy z psami, Myśliwy ładujący broń i Wędkarz, Muchachos cazando con un mochuelo i Caza muerta. Wykonanie tej serii kartonów, która została dobrze przyjęta przez książęcą parę, otworzyło Goi drogę do kariery na dworze[4].
Analiza[edytuj | edytuj kod]
W pierwszym roku pracy jako malarz kartonów do tapiserii Goya pracował pod kierunkiem swojego szwagra Francisco Bayeu. Bayeu, doświadczony artysta o niekwestionowanej pozycji na dworze, wykonywał szkice kartonów, nad którymi później pracował Goya. Jego pierwsze projekty są utrzymane w stylu nadwornych projektantów gobelinów, przypominają zwłaszcza prace José del Castillo i Ramona Bayeu, brata Francisca[5][4]. Dopiero po ukończeniu tej serii i pozytywnej opinii królewskiej rodziny, Goya otrzymał pozwolenie na wykonywanie kartonów według własnych projektów.
Jest to prosta kompozycja o wąskiej gamie kolorów, podobnie jak w pozostałych projektach z pierwszej serii kartonów. Możliwe, że było to spowodowane wymogami tkaczy, którzy preferowali prostsze wzory, łatwiejsze do wykorzystania w ich pracy. Wydłużony kształt tego dzieła świadczy o tym, że powstały na jego podstawie gobelin mógł wisieć nad drzwiami jadalni lub nad oknem. Kompozycja uwzględnia perspektywę potencjalnego widza, który patrzył na wysoko zawieszony gobelin z dołu. Na obrazie widać stanowisko myśliwego polującego z wabikiem: dwa ptaki zamknięte w klatkach, dominujący pies gończy oraz zamykająca kompozycję sieć. W swoich wczesnych latach Goya interesował się fauną, którą przedstawił na tym obrazie. Siedząca w klatce sowa przypomina wypchanego ptaka – być może z takiego modelu korzystał Goya. Jest podobna do puchaczy, które pojawią się w późniejszych dziełach Goi jako symbol zła. Barwy nieba i roślinności to zlewające się odcienie niebieskiego i zielonego, podobnie jak w stanowiącym parę z tym obrazem dziełem Psy na smyczy.
W późniejszych projektach Goya znacznie poprawił styl, koloryt i kompozycję, osiągając pod tym względem mistrzostwo w dziele Parasolka[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ferrán Aribau, Francesc Ruidera, Lluís Altafuya, Roberto Castillo, Xavier Costaneda: Goya: su tiempo, su vida, su obra. Madryt: LIBSA, 2006, s. 206. ISBN 84-662-1405-4.
- ↑ Francisco Goya. Poznań: Oxford Educational, 2006. ISBN 83-7425-497-1.
- ↑ José Enrique García Melero: Arte español de la Ilustración y del siglo XIX: En torno a la imagen del pasado. Encuentro, 1998. ISBN 84-7490-478-1.
- ↑ a b José Manuel Arnaiz: Francisco de Goya, cartones y tapices. Espasa Calpe, 1987, s. 56. ISBN 84-2395-284-3.
- ↑ Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. WAB, 2006, s. 94–99. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
- ↑ Enrique Lafuente Ferrari: Breve Historia de la Pintura Española, Tom II. Madryt: Ediciones AKAL, 1987, s. 402. ISBN 84-760-0182-7.