Polskie Stronnictwo Ludowe „Odrodzenie”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polskie Stronnictwo Ludowe „Odrodzenie”
Państwo

 Polska

Skrót

PSL „Odrodzenie”

Prezes

Kazimierz Olesiak

Data założenia

26–27 listopada 1989

Data rozwiązania

5 maja 1990

Ideologia polityczna

agraryzm

Liczba członków

ok. 400 tys.[1]

Polskie Stronnictwo Ludowe „Odrodzenie” – polska partia polityczna, istniejąca w latach 1989–1990.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Partia została utworzona na Kongresie Odrodzenia Ruchu Ludowego w Warszawie w dniach 26–27 listopada 1989 w wyniku przekształcenia Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (ZSL). Prezesem partii był Kazimierz Olesiak, a przewodniczącym Rady Naczelnej Józef Zych. Na prezesa honorowego wybrano Tadeusza Nowaka.

PSL „Odrodzenie” odrzuciło dotychczasowe uzależnienie się od Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, potwierdziło samodzielność stronnictwa. Odwołało się do tradycji ruchu ludowego.

Od stycznia 1990 prowadzone były rozmowy z różnymi odłamami PSL w ramach Komisji Pojednania Ruchu Ludowego. 5 maja 1990 PSL „Odrodzenie” połączyło się z wilanowskim Polskim Stronnictwem Ludowym i sześcioma organizacjami wojewódzkimi Polskiego Stronnictwa Ludowego „Solidarność”, tworząc jednolite Polskie Stronnictwo Ludowe „z zachowaniem i kontynuacją tożsamości PSL z 1946 roku”. Jego pierwszym prezesem został Roman Bartoszcze, a przewodniczącym Rady Naczelnej Roman Jagieliński.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też kategorię: politycy PSL „Odrodzenie”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zenon Tymoszuk: Ruch ludowy w pierwszych latach transformacji systemowej w Polsce, „Zeszyty Naukowe Puławskiej Szkoły Wyższej” nr 1, 2000, s. 81 [w:] Łukasz Tomczak: Ludowcy i problematyka agrarna na początku XXI wieku, Wrocław 2010, s. 10

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Łukasz Tomczak (red.): Ludowcy i problematyka agrarna na początku XXI wieku. Wrocław: Wydawnictwo Marina, 2010. ISBN 978-83-61872-12-2.