Polydoros (król Sparty)
| król Sparty | |
| Okres |
od ok. 741 p.n.e. |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
Polydoros, Polidor (gr. Πολύδωρος "wielce obdarowany" od πολῠ- "wiele-" i δῶρον "dar")[1] – jedenasty król Sparty, Agiada. Władał od ok. 741 do ok. 665 r. p.n.e., wspólnie z Teopompem, Eurypontydą. Wraz z nim wprowadził poprawkę do Wielkiej Rhetry, dającą Geruzji (radzie starszych) prawo do uchylania szkodliwych uchwał Zgromadzenia (apella)[2]. Przed przyjęciem poprawki (bądź dopiero po jej uchwaleniu) powołano dla przeciwwagi królów i gerontów pięcioosobowe kolegium eforów. Tym samym ustrój Sparty osiągnął swoją ostateczną formę. Niektórzy przypisują mu utworzenie kolejnych działek rolnych należących do obywateli (kleroi), do tych, które pierwotnie ustalił Likurg[3].
Za jego czasów miała być toczona I wojna meseńska. Według Pauzaniasza cieszył się Polidor dobrą sławą wśród mieszkańców Sparty i uznaniem ogromnym wśród jej ludu, ponieważ nie dopuścił się w stosunku do nikogo ani żadnego bezprawia, ani zniewagi słownej, a w sądownictwie przestrzegał sprawiedliwości połączonej z prawdziwą ludzką życzliwością. Gdy już sławne się stało w całej Helladzie imię Polidora, wtedy niejaki Polemarch, rodu dosyć znacznego w Lacedemonie, usposobienia zaś jeszcze zuchwalszego, jak się okazało z jego czynu, dokonał zabójstwa Polidora. Zmarłemu Lacedemończycy złożyli wiele, i to godnych wspomnienia oznak czci[4]. Jego posąg stanął obok grobu Orestesa. Tego króla spośród wszystkich innych królów do takiej wynieśli czci, że urzędnicy spartańscy, ilekroć trzeba coś pieczętować, posługują się do tego celu jego wizerunkiem.[5]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Kulesza: Sparta w V-IV wieku p.n.e., Warszawa 2003, s. 7n, 32, 39, 94, 108n.