Poniszowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Poniszowice
wieś
Ilustracja
Poniszowice - Kościół św. Jana Chrzciciela
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

gliwicki

Gmina

Rudziniec

Liczba ludności (2022)

539[2]

Strefa numeracyjna

032

Kod pocztowy

44-172[3]

Tablice rejestracyjne

SGL

SIMC

0221209

Położenie na mapie gminy Rudziniec
Mapa konturowa gminy Rudziniec, u góry znajduje się punkt z opisem „Poniszowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Poniszowice”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Poniszowice”
Położenie na mapie powiatu gliwickiego
Mapa konturowa powiatu gliwickiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Poniszowice”
Ziemia50°24′34″N 18°27′51″E/50,409444 18,464167[1]
Plakietka autorstwa Petera Lippa z wizerunkiem kościoła p.w. św. Jana Chrzciciela w Poniszowicach. Odlana w Królewskiej Odlewni Żeliwa w Gliwicach.

Poniszowice (niem. Ponischowitz[4]) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Rudziniec.

Wieś wzmiankowana w 1223 roku. W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Poniszowice. W latach 1973–1977 miejscowość była siedzibą gminy Poniszowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w formie Ponussowitz[5][6].

W czasach III Rzeszy w latach 1936–1945 nazwę miejscowości zmieniono na niemiecką Muldenau/Oberschlesien[4][7].

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się szkoła podstawowa.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez wieś przebiegają szlaki turystyczne:

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • drewniany kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela[8][9] zbudowany w 1404 roku, jeden z najstarszych na Górnym Śląsku[10]
  • płyta nagrobna nagrobka Antoniego von Fragstein und Niemsdorffa na terenie cmentarza[11]
  • krzyż na "Sznurowej Górze" upamiętniający starcie wojsk czeskich z oddziałami hrabiego Mansfelda w czasie wojny trzydziestoletniej[12]
  • na cmentarzu w Poniszowicach rośnie najokazalszy w województwie śląskim wiąz szypułkowy, okaz o obwodzie 639 cm i wysokości 30 m (w 2015)[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 108051
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 967 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b Józef Pilch, Leksykon zabytków architektury Górnego Śląska, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2008
  5. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
  6. H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
  7. https://web.archive.org/web/20160304113822/http://geschichte-on-demand.de/gleiwitz.html poz. 62
  8. Drewniany kościół w Poniszowicach [online], www.malanowicz.eu [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  9. Najstarszy drewniany kościół w Polsce jest w Poniszowicach? - Dziennikzachodni.pl [online], www.dziennikzachodni.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  10. Maria Lipok-Bierwiaczonek: Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu.. Gliwice: Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, 2011, s. 378. ISBN 978-83-60470-41-1.
  11. von Fragstein und Niemsdorff Family [online], fragstein.republika.pl [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-28] (pol.).
  12. https://web.archive.org/web/20160304205804/http://www.biuletyn.net/nt-bin/_private/rudziniec/5070.pdf
  13. Paweł Zarzyński, Robert Tomusiak, Krzysztof Borkowski: Drzewa Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2016. ISBN 978-83-63895-686. OCLC 934696860.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]