Portal:Łódź/Wybrany artykuł - archiwum
 Wybrany Artykuł - Archiwum
|
Wrzesień 2015[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
(stan 08.2015)
Stadion Widzewa Łódź – wielofunkcyjny stadion sportowy znajdujący się na Widzewie przy al. marsz. Józefa Piłsudskiego 138 w Łodzi (do 1990 ul. Armii Czerwonej 80), położony pomiędzy ulicami: Tunelową (od zachodu), Piłsudskiego (od południa) i Sępią (od wschodu) oraz torami linii kolejowej nr 458 (od północy). Jest własnością Miasta Łodzi i użytkowany przez drużynę piłkarską Widzewa Łódź oraz okazjonalnie przez rugbystów Budowlanych Łódź.
22 listopada 2014 roku Widzew Łódź remisując 1:1 (1:1) z GKS Katowice rozegrał ostatnie spotkanie na stadionie – mecz ten zakończył historię starego obiektu przy al. Piłsudskiego. Prace rozbiórkowe stadionu trwały od stycznia do maja 2015 roku. Zdemontowano krzesełka, zegar i ogrodzenie oraz rozebrano trybuny, halę, maszty oświetleniowe i budynek, który przez lata służył Widzewowi. Obecnie trwa budowa nowego stadionu o pojemności 18018 miejsc siedzących. Przetarg na budowę wygrała łódzka firma Mosty-Łódź S.A., proponując 138 mln zł za zaprojektowanie i wybudowanie 4-trybunowego stadionu wraz z przebudową węzła drogowego. Projekt budowlany i wykonawczy został zlecony Pracowni architektonicznej Ferdzynowie. Obiekt powstaje w tym samym miejscu co poprzedni i zgodnie z przyjętym harmonogramem ma zostać oddany do użytku do końca listopada 2016 roku.
Marzec 2015[edytuj | edytuj kod]
Wyższa Szkoła Rzemieślnicza w Łodzi – państwowa średnia szkoła techniczna w Łodzi działająca w latach 1869-1914 roku na terenie zaboru rosyjskiego. Wbrew nazwie, była to średnia szkoła techniczna, która powstała w 1869 na bazie likwidowanej Powiatowej Szkoły Realnej. Była to pierwsza tego typu szkoła, nie tylko w Łodzi, ale i w imperium rosyjskim.
Do 1890, w ciągu 20 lat istnienia, wykształciła 287 fachowców w dziedzinie włókiennictwa i mechaniki. Łódzka szkoła była jedyną w Rosji, w której uczono włókiennictwa wypuszczając fachowców na wysokim poziomie, a otrzymywała trzy razy mniejsze fundusze niż odpowiadająca jej poziomem szkoła w Irkucku. W 1899 zaprowadzono reorganizację, która związana była ze zmianą programów nauczania i spowodowała zmianę nazwy na "Szkołę przemysłowo-techniczną" z 7-letnim cyklem nauki. Przyznano szkole nowy statut zwany "patentem", który został zatwierdzony przez Senat w Petersburgu.
Sierpień 2014[edytuj | edytuj kod]
Radogoszcz (więzienie) – Rozszerzone Więzienie Policyjne (niem. Erweitertes Polizeigefangnis, Radegast), utworzone 1 lipca 1940 w fabryce włókienniczej Samuela Abbego, położonej u zbiegu obecnych ulic Zgierskiej i gen. J. Sowińskiego w Łodzi, na bazie zlokalizowanego w pobliżu obozu przejściowego w fabryce Michała Glazera przy obecnej ul. Liściastej. Miejsce największej niemieckiej zbrodni wojennej w styczniu 1945, dokonanej na obszarze Polski pomiędzy Bugiem a Odrą w okresie działań frontowych, poprzez spalenie budynku więzienia wraz z więźniami w liczbie co najmniej 1500 osób.
Więzienie radogoskie, wbrew obiegowej opinii, nie było miejscem masowej zagłady. Nie było tu komory gazowej ani krematorium. Zasadniczą funkcją tego obiektu było grupowanie więźniów w większe transporty w celu wywożenia ich do właściwych więzień, najczęściej do Sieradza, Łęczycy czy Wielunia, do obozów koncentracyjnych (najpierw KL Dachau, potem KL Auschwitz-Birkenau, a ostatecznie i przede wszystkim do KL Gross-Rosen i Mauthausen-Gusen) oraz do obozu pracy karnej w Ostrowie Wielkopolskim.
Luty 2014[edytuj | edytuj kod]
Łódź Bajkowa – projekt, w ramach którego tworzony jest rodzinny szlak turystyczny po mieście Łodzi, śladami małych pomników przedstawiających postaci z seriali dla dzieci i filmów Studia Małych Form Filmowych Se-ma-for. Docelowo "Łódź Bajkową" ma tworzyć 17 rzeźb odlanych z brązu. W ramach projektu wyemitowano także lokalną monetę "Łódka" z podobiznami wybranych bajkowych postaci. Pomysłodawcą projektu jest Piotr Trzankowski.
Głównym celem projektu jest promocja Łodzi pod kątem jej dziedzictwa filmowego (promocja marki "Łodzi filmowej"), ze szczególnym uwzględnieniem dorobku łódzkiej animacji. Rzeźby są stawiane w miejscach najczęściej odwiedzanych przez turystów i związanych z łódzkim przemysłem filmowym.
Listopad 2013[edytuj | edytuj kod]
Zmiany nazw ulic i placów w Łodzi - występowały wielokrotnie na przestrzeni dziejów miasta. W XX wieku następowało to nawet „hurtowo”, wskutek różnorakich zawirowań politycznych. Takimi szczególnymi momentami, sprzyjającymi zmianom był okres pierwszej wojny światowej, okres międzywojenny, następnie okupacji niemieckiej, komunizmu oraz pierwsze lata w wolnej Polsce, po transformacji ustrojowej w 1989 roku.
Proces zmian w nazewnictwie ulic, choć już nie na tak wielką skalę jak w poprzednim wieku, wciąż jest kontynuowany. Świadczą o tym choćby decyzje radnych miasta z roku 2007, kiedy to przekształcono al. Włókniarzy w al. Jana Pawła II (na odcinku od ul. Pabianickiej do al. Mickiewicza), fragment ul. Spornej na bł. Anastazego Pankiewicza, a aleję Przyjaźni podzielono na dwie ulice: ks. Zdzisława Wujaka (od ul. Puszkina do Augustów) i św. Brata Alberta Chmielowskiego (od Puszkina do Widzewskiej). Decyzje takie na ogół nie są przyjmowane entuzjastycznie przez społeczeństwo. Nowy patron oznacza przecież wydatki związane z wymianą dokumentów, a w przypadku firm – wzorów umów czy druków firmowych.
Marzec 2009[edytuj | edytuj kod]
Julian Tuwim (ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem) – polski poeta, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek, żydowskiego pochodzenia, jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Tłumacz poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łaciny. Brat polskiej literatki i tłumaczki Ireny Tuwim, kuzyn aktora kabaretowego i piosenkarza Kazimierza "Lopka" Krukowskiego. Podpisywał się ponad czterdziestoma pseudonimami m.in. Oldlen, Tuvim, Schyzio Frenik, Wim, Roch Pekiński.
Urodził się Łodzi przy ul. Widzewskiej 44, w mieszczańskiej rodzinie zasymilowanych Żydów. W latach 1904-1914 uczęszczał do Męskiego Gimnazjum Rządowego w Łodzi. Zadebiutował w 1911 przekładem na esperanto wierszy Leopolda Staffa. W roku 1913 miał miejsce jego właściwy debiut poetycki, wiersz Prośba opublikowany został w Kurierze Warszawskim. Utwór poeta podpisał inicjałami "St. M.", inicjałami poznanej w 1912 swojej przyszłej żony Stanisławy Marchwiówny, którą poślubił 30 kwietnia 1919.
Był jednym z założycieli grupy poetyckiej Skamander w 1919. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Biurze Prasowym Józefa Piłsudskiego. Członek założyciel Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS).
Lipiec 2008[edytuj | edytuj kod]
Port Lotniczy Łódź im. Władysława Reymonta (dawniej: Port lotniczy Łódź-Lublinek, kod IATA: LCJ, kod ICAO: EPLL) jest regionalnym portem lotniczym, zlokalizowanym 6 km od centrum Łodzi. Działa nieprzerwanie od września 1925. Do końca lat 50. był ważnym węzłem komunikacyjnym w Polsce.
Lotnisko posiada dwa terminale: Terminal I i Terminal II. Terminal I, zmodernizowany w 1997, jest terminalem krajowym, obsługującym obecnie lotnictwo ogólne (ang.: general aviation) i loty VIP-ów. Ulokowane tu są m.in. wypożyczalnia samochodów, lotnicze firmy usługowe, pomieszczenia wypoczynkowe dla pilotów, Lotniskowe Biuro Meteorologiczne, Straż Graniczna i Policja). Terminal II, wybudowany w 2005, jest terminalem międzynarodowym, przeznaczonym do obsługi tanich linii lotniczych i czarterów.
Lotnisko jest skomunikowane autobusami komunikacji miejskiej linii 55 oraz 65. Od listopada 2005, wraz z uruchomieniem pierwszego lotu do Londynu, na lotnisko kursuje specjalny autobus pospieszny z dworca kolejowego Łódź Fabryczna, linia L, skorelowana z godzinami lotów, oraz PKS i Polski Express z Warszawy.
Czerwiec 2008[edytuj | edytuj kod]
Elektrownia przy ul Targowej w Łodzi (EC1) - pierwsza łódzka elektrownia, zbudowana w 1907 roku przy ul. Targowej. Działała do 2005 roku. W najbliższym czasie zespół budynków EC1 ma zostać poddany rewitalizacji, a następnie na tym terenie ma powstać centrum kulturalno-rozrywkowe.
Elektryczność w Łodzi pojawiła się dość późno, pod koniec lat 80. XIX wieku. Nie wytwarzano jej w najwłaściwszy sposób tzn. w elektrowniach, bo elektrowni przez długie lata w Łodzi nie było.
Budowę elektrowni na placu przy ul. Targowej l rozpoczęto 26 maja 1906 roku. W budynkach planowano pomieścić 4 turbozespoły o łącznej mocy 6000 kW (6 MW), choć pierwszy projekt z 10 grudnia 1905 r. przewidywał tylko 2 turbozespoły. Budowa, w czasie rozruchów rewolucyjnych lat 1905-1907 przerywana kilkakrotnie strajkami, postępowała dość opieszale i ciągnęła się blisko półtora roku. Dopiero w dniu 18 września 1907 r. włączono do sieci pierwszy z dwóch turbozespołów 3000 V, 1300 kVA (ok. 1,3 MW), turbina miała 1500 obrotów na minutę. Przy budowie elektrowni zastosowano konstrukcję żelbetową, nowatorską na owe czasy.
Maj 2008[edytuj | edytuj kod]
Euzebiusz Smolarek, pseudonim Ebi (ur. 9 stycznia 1981 w Łodzi) – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, reprezentant kraju, od 24 sierpnia 2007 gracz zespołu z hiszpańskiej Primera División Racingu Santander. Posiada także obywatelstwo holenderskie. Syn Włodzimierza Smolarka. W latach 2005, 2006 i 2007 trzykrotny zwycięzca plebiscytu tygodnika "Piłka Nożna" w najważniejszej kategorii Piłkarz Roku (jako jedyny polski futbolista w historii uczynił to trzy razy z rzędu). W 2008 zajął 2. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na 10 najlepszych sportowców Polski w roku 2007.
Życiorys Euzebiusza Smolarka został w głównej mierze zdeterminowany przez sportową karierę jego ojca, który w lipcu 1986 – po zakończeniu turnieju finałowego Mistrzostw Świata – przeszedł z Widzewa Łódź do Eintrachtu Frankfurt. Do Niemiec wyemigrował on z żoną oraz obydwoma synami – starszym Mariuszem oraz 5,5-letnim Ebim. To właśnie we Frankfurcie rozpoczęła się przygoda z piłką nożną młodego Euzebiusza, bowiem podjął on treningi w dziecięcym zespole klubu ojca.
Kwiecień 2008[edytuj | edytuj kod]
Park Źródliska – znajduje się w Łodzi w obrębie ulic Przędzalniana, Fabryczna, Targowa i al. Piłsudskiego. Powierzchnia całkowita 17,2 ha.
Park Źródliska I oraz Park Źródliska II, są najstarszymi łódzkimi parkami. Tworzyły one niegdyś jeden park zwany Ogrodem Spacerowym, a także Ogrodem angielskim, który został założony w 1840 roku. Wtedy to w granice Łodzi włączono część lasu rządowego leśnictwa Łaznów. "Stara Dzielnica" została podzielona na działki budowlane, wyznaczono teren pod targowisko zwane Wodnym Rynkiem (obecnie Plac Zwycięstwa), pozostawiono także fragment na urządzenie ogrodu. Wówczas park miał charakter leśny, porastały go olsze, graby, dęby, lipy oraz świerki, tylko boki obsadzone były drzewami owocowymi, teren obfitował w źródła a jego podłoże było błotniste. Wytyczono na jego obszarze dwie główne aleje spacerowe biegnące po przekątnych, przecinające się w centralnym miejscu parku. Pod koniec lat 40. XIX wieku postawiono w parku kilkanaście ławek, wykonano kilka mostków oraz 2 altany, zatrudniono także ogrodnika do stałej opieki nad parkiem.
Marzec 2008[edytuj | edytuj kod]
Park na Zdrowiu (im. J. Piłsudskiego) dawniej "Park Ludowy" – (największy park w Łodzi i jeden z największych w Europie – rozciąga się na powierzchni 172 ha).
Park znajduje się w rejonie ulic: Al. Unii, Srebrzyńska, Krakowska, Krzemieniecka, Konstantynowska.
Powstał na terenach należących niegdyś do lasów miejskich. W okresie I wojny światowej powierzchnię lasu zredukowano z ok. 400 ha do 115 ha. Pierwsza koncepcja zagospodarowania tego terenu jako parku pochodziła z 1904 roku i należała do Teodora Chrząńskiego (twórcy parku Poniatowskiego i parku Sienkiewicza), nie została ona jednak nigdy zrealizowana.
Luty 2008[edytuj | edytuj kod]
Dziennik Łódzki (pełny tytuł Polska Dziennik Łódzki) - najstarsza łódzka, nadal ukazująca się gazeta - obecnie jako regionalna mutacja dziennika "Polska", wydawanego przez Polskapresse. Gazeta jest obecnie wydawana w formacie tabloidowym w nakładzie ok. 306 tys. egzemplarzy tygodniowo.
6 stycznia 1884 ukazał się pierwszy numer „Dziennika Łódzkiego”. Największym entuzjastą, faktycznym redaktorem prowadzącym pismo, był publicysta i były współpracownik „Gazety Łódzkiej” (dodatku do Lodzer Zeitung) Henryk Elzenberg.
Styczeń 2008[edytuj | edytuj kod]
Marek Belka (ur. 9 stycznia 1952 w Łodzi), profesor ekonomii, polityk. Od 2 maja 2004 do 31 października 2005 premier Rzeczypospolitej Polskiej (zobacz skład rządu Marka Belki).
Ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1986 związany z Instytutem Nauk Ekonomicznych PAN, którego był dyrektorem w latach 1993-1997.
W lutym 1997 został powołany na wicepremiera i ministra finansów w rządzie Cimoszewicza. W październiku 2001 został ponownie powołany na stanowiska wicepremiera i ministra finansów, tym razem w rządzie Leszka Millera. 2 maja 2004 został desygnowany i oficjalnie powołany na stanowisko premiera RP oraz przewodniczącego Komitetu Integracji Europejskiej przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Jest autorem ponad 100 publikacji naukowych, głównie na temat teorii pieniądza oraz polityki antyinflacyjnej w krajach rozwijających się.
Grudzień 2007[edytuj | edytuj kod]
Widzew Łódź – polski klub piłkarski z siedzibą w Łodzi, obecnie występujący w rozgrywkach Orange Ekstraklasy; czterokrotny Mistrz Polski, zdobywca Pucharu Polski, półfinalista Pucharu Klubowych Mistrzów Europy (obecnie Liga Mistrzów UEFA), uczestnik fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA. Jeden z najbardziej zasłużonych polskich klubów piłkarskich.
Założony 24 stycznia 1922 jako Robotnicze Towarzystwo Sportowe Widzew Łódź. Władze Klubu podają datę 5 listopada 1910, kiedy to powstało Towarzystwo Miłośników Rozwoju Fizycznego, uważając że RTS Widzew jest kontynuatorem działalności TMRF. Po reorganizacji w sierpniu 2004 roku powołano do życia Stowarzyszenie Widzew Łódź. 18 czerwca 2007 roku, nastąpiło przekształcenie Stowarzyszenia Widzew Łódź w Klub Sportowy Widzew Łódź SA.
Listopad 2007[edytuj | edytuj kod]
Wieżowce w Łodzi Pierwszy łódzki "drapacz chmur" został wybudowany w latach 50. XX wieku – mieści się w nim łódzki regionalny oddział TVP. Na przełomie lat 60. i 70. powstał pierwszy wieżowiec przy alei Piłsudskiego (obecnie mieści się w nim Urząd Marszałkowski). Obok niego postawiono bliźniaczy wieżowiec, takiego samego formatu i wielkości oraz kolejne ze znajdujących się w Śródmieściu "drapaczy chmur". Potem wybudowano w samym centrum miasta wielkie osiedle, tzw. łódzki Manhattan. Jest to największy w Polsce zespół budynków mieszkalnych wykonanych w technologii wielkiej płyty, a dwa najwyższe budynki przy al. Piłsudskiego 7 i ul. Piotrkowskiej 182 ciągle pozostają najwyższymi budynkami nie sakralnymi w mieście.
Najwyższy biurowiec w Łodzi – Red Tower (dawniej BRE Bank), o wysokości 76 m, przechodzi obecnie gruntowną modernizację z zewnątrz i wewnątrz budynku, rozpoczętą w maju 2006 roku. Koniec remontu planowany jest na październik 2007 roku.
Październik 2007[edytuj | edytuj kod]
Kaplica Karola Scheiblera – nagrobna kaplica-mauzoleum na Starym Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim przy ul Ogrodowej w Łodzi, zbudowana w 1888 r. wg projektu Edwarda Lilpopa i Józefa Dziekońskiego. Jest to jedno z największych dzieł architektury cmentarnej na świecie oraz świadectwo bezprecedensowego w skali światowej rozwoju Łodzi w XIX wieku.
W 2005 roku kaplica trafia na listę stu najbardziej zagrożonych zabytków świata. Lista szczególnych miejsc które należy ocalić, jest ogłaszana co roku przez nowojorską World Monuments Fund. Spośród setek nadsyłanych zgłoszeń te najważniejsze wybierają historycy, architekci, eksperci ze światowych organizacji, m.in. UNESCO.
Sierpień 2007[edytuj | edytuj kod]
Opis miasta Łodzi pod względem historycznym, statystycznym i przemysłowym - pierwsza monografia Łodzi, autorstwa Oskara Flatta ukazała się w 1853 roku.
Pierwszy publicznie znany plan miasta Łodzi z 1853 r. zadziwia swoją precyzją i dokładnością szczegółów, np. kwadracikami oznaczono poszczególne budynki, w tym kwadraciki białe i zaczernione oznaczały odpowiednio budynki drewniane i murowane.
W Łodzi było wówczas zaledwie 31 ulic, oznaczonych na planie literami alfabetu łacińskiego (pojedynczymi i podwójnymi np. aa, bb) i z boku planu do liter przypisane były pełne nazwy ulic, a do dużych liter nazwy placów, których było 5.
Oskar Flatt zamieszcza obszerne fragmenty tzw. „Umowy zgierskiej” dzięki której możliwy był rozwój przemysłu w Łodzi i okręgu.
Lipiec 2007[edytuj | edytuj kod]
Wagony tramwajowe silnikowe i doczepne zakupiono w wyspecjalizowanej niemieckiej fabryce w Kolonii - Wagonfabrik A. G. vorm. Paul Herbrand et C-ie. Köln-Ehrenfeld i przylgnęła do nich popularna nazwa Herbrand.
Grupa łódzkich przemysłowców na czele z Juliuszem Kunitzerem uzyskała koncesję na działalność łódzkich tramwajów elektrycznych, pierwszych w Królestwie Polskim (zabór rosyjski). Uruchomiono je 23 grudnia 1898 r. Pierwsze 4 linie tramwajowe przejeżdżały ulicą Piotrkowską.
Czerwiec 2007[edytuj | edytuj kod]
Trasa W-Z - główna arteria komunikacyjna Łodzi na kierunku wschód - zachód łącząca obecnie dwa największe łódzkie osiedla Widzew (na wschodzie) i Retkinię (na zachodzie).
"Trasa W-Z" - tym określeniem pod koniec lat 70. XX wieku nazwano zmodernizowany w latach 1975-1979 ciąg ulic (licząc od zachodu):
Na odcinku od aleja Włókniarzy do ulicy Wysokiej. Tablica upamiętniająca powstanie "Trasy W-Z" w Łodzi znajduje się do dnia dzisiejszego w podziemiach (na ścianie wschodniej) pod skrzyżowaniem ulicy Piotrkowskiej z głównymi alejami tej arterii: marsz. Józefa Piłsudskiego oraz Adama Mickiewicza.
Maj 2007[edytuj | edytuj kod]
Lecznica "Pod koniem" znajduje się przy ulicy Kopernika 22 w Łodzi.
Założona ona została w 1891 roku przez Hugo Warrikoffa oraz Alberta Kwaśniewskiego, ale już na początku XX wieku działał przy niej także pierwszy szpital dla zwierząt, zaopatrzony (od 1902 roku) w najnowocześniejszy w Polsce sprzęt do podnoszenia i transportowania rannych koni, które do tej pory były uśmiercane w przypadku choroby lub złamania nogi.
Na szczycie budynku znajduje się metalowy koń naturalnej wielkości. Wspomniany jest on przez Juliana Tuwima w Kwiatach Polskich.
Kwiecień 2007[edytuj | edytuj kod]
Oskar Flatt (ur. 6 listopada 1822 w Siedlcach, zm. 3 września 1872 w Warszawie) – autor pierwszej monografii Łodzi wydanej drukiem w 1853 roku: "Opis miasta Łodzi pod względem historycznym, statystycznym i przemysłowym", zawierającej osiem pierwszych ilustracji obiektów łódzkich i pierwszy plan miasta.
Opublikował o Łodzi szereg artykułów, pierwszych w jej dziejach obszernych korespondencji i w 1852 r. zaczął publikować w odcinkach „Opis miasta Łodzi...”, wydanych wkrótce w postaci zwartej publikacji.
Flatt opisuje też okolice Łodzi, w tym znane wówczas miejsce pielgrzymkowe – Łagiewniki.
Marzec 2007[edytuj | edytuj kod]
Studenckie Radio "Żak" Politechniki Łódzkiej - studencka niekomercyjna rozgłośnia radiowa nadająca na terenie Łodzi i okolic. Sygnał stacji można odbierać od 1 października 1996 roku na falach ultrakrótkich (częstotliwość 88,8 MHz), a także za pośrednictwem Internetu.
Początki "Żaka", jako studenckiego radiowęzła Politechniki Łódzkiej sięgają 18 maja 1959 roku. "Żak" ma charakter niekomercyjny. Działalność radia jest finansowana i wspierana przez Politechnikę Łódzką, dzięki czemu rozgłośnia - jest całkowicie wolna od reklam. Praca w Studenckim Radiu "Żak" ma w całości charakter wolontariatu. Żaden z pracowników radia nie pobiera wynagrodzenia za swoją pracę.
Luty 2007[edytuj | edytuj kod]
Se-ma-for - studio filmowe w Łodzi - zajmujące się głównie produkcją animowanych filmów lalkowych i rysunkowych dla dzieci i dla dorosłych.
Do jego najsłynniejszych produkcji zalicza się Miś Uszatek, Przygody misia Colargola, Przygody kota Filemona i Zaczarowany ołówek. Oprócz animacji w studio powstają inne gatunki – np. poetycki film dokumentalny Z głębokości wołam... zrealizowany na podstawie pamiętników dzieci z łódzkiego getta.
Początki Se-ma-fora sięgają roku 1947, kiedy to ukazał się w kinach pierwszy lalkowy film animowany Za króla Krakusa w reżyserii Zenona Wasilewskiego.
Styczeń 2007[edytuj | edytuj kod]
Retkinia - do II wojny światowej podłódzka wieś, której istnienie potwierdzone jest od XIV wieku.
Najstarsza pisana wzmianka o tej osadzie, nazywanej wówczas Retkiń, pochodzi z 1398 r., z dokumentu powołującego parafię pw. Św. Mateusza w Pabianicach. Aż do początku XIX w. była to niewielka osada, związana z pobliskimi Pabianicami, gdzie m.in. mieścił się kościół parafialny mieszkańców Retkini, będący zarazem właścicielem miejscowości.
W roku 1797 Retkinia stała się własnością rządową, początkowo rządu pruskiego, a od 1807 r. - Księstwa Warszawskiego, a potem Królestwa Polskiego. W 1839 r. rząd sprzedał miejscowość Janowi i Konstantemu Siemiętkowskim, którzy wkrótce odsprzedali wieś kolejnej osobie.
Wraz z początkiem gwałtownego rozwoju sąsiedniej Łodzi dość szybko zwiększała się liczba mieszkańców Retkini: ok. 1855 r. była ona dużą wsią zamieszkaną przez ok. 650 osób.
Grudzień 2006[edytuj | edytuj kod]
Manufaktura - największe w Polsce a zarazem jedno z największych w Europie centrum handlowo-rekreacyjno-kulturalne w Łodzi. Powierzchnia całego centrum wynosi 27 ha.
Centrum powstało na terenach pofabrycznych Izraela Poznańskiego, jednego z największych fabrykantów łódzkich. Tu m.in. toczyła się fabuła powieści Ziemia obiecana Władysława Reymonta. W sumie rewitalizacją objęto kilkanaście hal i budynków poprodukcyjnych, zaliczonych w 1971 roku obwieszczeniem Konserwatora Miasta Łodzi - Antoniego Szrama - wraz z przyległym pałacem, do czterech najcenniejszych zabytków przemysłowych miasta.
Listopad 2006[edytuj | edytuj kod]
Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich - według regionalizacji fizycznogeograficznej Kondrackiego Park położony jest w obrębie makroregionu Wzniesień Południowomazowieckich, w jego północnej części, która znana jest pod nazwą Wzniesień Łódzkich i obejmuje najsilniej eksponowaną północną krawędź tego mezoregionu, przebiegającą równoleżnikowo od Zgierza na zachodzie, po Brzeziny na wschodzie. Najwyższy punkt na terenie PKWŁ leży na wysokości 284 m n.p.m. (tzw. wzgórze "Radary", koło miejscowości Dąbrowa). Wzgórza w południowej części Parku opadają wyraźnymi stopniami w kierunku północnym, ku Pradolinie Warszawsko-Berlińskiej. Północny skraj Parku, leżący w odległości 7-9 km od krawędzi znajduje się na wysokości 165 m n.p.m. (dolina Moszczenicy pod Strykowem), a nawet poniżej 150 m n.p.m. (dolina Mrożycy w Niesułkowie).
Października 2006[edytuj | edytuj kod]
Ruda Pabianicka – miasto do 1946, obecnie część Łodzi, mieszcząca się na terenach osiedli Ruda, Nad Nerem oraz Osiedla nr 28. Dawniej zamieszkana przez wielu Żydów i Niemców, którzy pozostawili po sobie w Rudzie znaczące dziedzictwo.
Pierwsza wzmianka o Rudzie pochodzi z 1398 r., związana jest ona z wizytami duszpasterskimi plebana z Pabianic. Pewne wzmianki znajdujemy także w Kronice Jana Długosza który odwiedził Kasztelanię Chropską (jak wcześniej nazywano tereny dzisiejszej Rudy) – kronikarz opisuje wydobycie rud darniowych w okolicach dzisiejszej ul. Farnej. Kasztelania w 1086 roku przekazana została kanonikom krakowskim przez żonę Hermana (matkę Bolesława Krzywoustego). Pierwotnie osada hutnicza należała do wsi Chocianowice, nazywana była Kuźnią Chocianowicką.
Wrzesień 2006[edytuj | edytuj kod]
Palmiarnia Łódzka - jedna z najnowocześniejszych w Europie palmiarni i jeden z najciekawszych budynków w Łodzi. Otaczający ją Park Źródliska (wpisany do rejestru zabytków) jest najstarszym parkiem miejskim w Łodzi, powstałym na początku XIX w. z części okolicznych lasów.
Udostępniona po raz pierwszy dla zwiedzających w 1956 roku. Spadkobierczyni kolekcji roślin - przede wszystkim palm - z oranżerii fabrykantów i carskich urzędników. Zawiera ok. 4,5 tys. okazów należących do ponad 1100 taksonów (czyli gatunków i odmian) z 65 rodzin botanicznych, a unikalna kolekcja ogromnych palm ściśle wiąże się z dziejami miasta.
Sierpień 2006[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka Łodzi - Łódź ze względu na korzystne położenie geograficzne w środku Polski oraz kształtujące się trzy węzły transportu: autostradowy, kolejowy i lotniczy ma szansę stać się w najbliższym czasie jednym z bardziej znaczących ośrodków gospodarczych w kraju.
Obecnie szczególne znaczenie dla miasta mają: rozwój nowych technologii, infrastruktury (rozbudowa autostrad, modernizacja połączenia kolejowego z Warszawą, rozwój lotniska Łódź-Lublinek) oraz pozyskiwanie inwestorów w trzech branżach: centra zaplecza biznesowego (tzw. BPO - Business Process Offshoring), logistyka i AGD.
Lipiec 2006[edytuj | edytuj kod]
Las Łagiewnicki - kompleks leśny położony w granicach administracyjnych miasta Łodzi, zajmujący powierzchnię 1250 ha; obecnie największy teren rekreacyjny Łodzi i największy las miejski w Europie.
Las Łagiewnicki położony jest w północno-wschodniej części miasta. Zajmuje obszar 1250 ha, co jest ewenementem na skalę europejską, gdyż żadne inne miasto nie posiada w swoich granicach administracyjnych tak rozległego obszaru leśnego. Graniczy z ul. Łagiewnicką od zachodu, sąsiaduje z osadą Rogi i Osiedlem Powstania 1863 r. od południa, z osadami Modrzew, Moskule i Łodzianka od wschodu oraz osadą Skotniki od północy, zbiegając się z granicą administracyjną miasta Łodzi.
Czerwiec 2006[edytuj | edytuj kod]
Pomnik Tadeusza Kościuszki - znajduje się na Placu Wolności w Łodzi, u wylotu ulicy Piotrkowskiej w kierunku północnym.
Decyzja o wybudowaniu pomnika Tadeusza Kościuszki zapadła na posiedzeniu Rady Miejskiej Łodzi w dniu 15 października 1917 roku, w stulecie śmierci naczelnika.
Pomnik powstał według projektu rzeźbiarza inż. Mieczysława Lubelskiego. Przedstawia Tadeusza Kościuszkę w pozycji stojącej, wspartego o drzewko symbolizujące "Drzewo Sprawiedliwości", w drugiej dłoni trzyma zwinięty w rulon dokument (prawdopodobnie tekst Uniwersału Połanieckiego) Pomiędzy jego nogami leży zbroja rycerska i mała armata. Figura ta stoi na ośmiobocznym cokole, na którym wznosi się nadbudowa w formie ściętego ostrosłupa. Na jego górnej płaszczyźnie ustawiona jest czterometrowa figura T. Kościuszki.
Maj 2006[edytuj | edytuj kod]
Tramwaje w Łodzi - Łódź w latach 90. XIX wieku liczyła już ponad 300 tysięcy mieszkańców. W tym ogromnym przemysłowym mieście brakowało, i brakuje wciąż, szerokich przelotowych ulic i obwodnic. Cały ruch osobowy i towarowy skupiał się więc w zapchanym śródmieściu, zwłaszcza na ulicy Piotrkowskiej. Po łódzkich ulicach krążyło wtedy tysiące dorożek, powozów i bryczek oraz rozmaitych wozów z towarami, nic więc dziwnego, że zarówno władze miasta, jak i miejscowi przemysłowcy nosili się z zamiarem odciążenia ruchu kołowego w centrum przez budowę kolei obwodowej albo linii tramwajowych.
Kwiecień 2006[edytuj | edytuj kod]
Ulica Piotrkowska - reprezentacyjna ulica Łodzi, długości ok. 4900 m, biegnąca południkowo w linii prostej, pomiędzy pl. Wolności a pl. Niepodległości.
Ulica ta stanowiła od samego początku oś centralną, wokół której rozbudowywało się miasto a jej rozwój spontanicznie nadał obecny kształt jego centrum. Początkowo ulica stanowiła głównie trakt komunikacyjny, jednak z czasem zamieniła się ona w "wizytówkę miasta", centrum rozrywki i handlu, gdzie koncentrowało się całe życie rozrastającej się aglomeracji przemysłowej.
Marzec 2006[edytuj | edytuj kod]
Cmentarz żydowski w Łodzi - założony w 1892 roku, zlokalizowany na Bałutach pomiędzy ulicami Bracką, Zagajnikową, Zmienną i Inflancką; największa w Europie nekropolia żydowska (42 ha, ponad 200 tys. pochowanych, w tym ok. 45 tys. stanowią mogiły ofiar pogromu w łódzkim getcie).
Na cmentarzu można też znaleźć mogiły rodziców poety Juliana Tuwima i kompozytora Artura Rubinsteina.