Portret Marii Teresy de Vallabriga na koniu
| |
| Autor | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Data powstania |
1783–1784 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
82,5 × 62 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
.jpg)
Portret Marii Teresy de Vallabriga na koniu[1][2] lub Portret konny Marii Teresy[3] (hiszp. Retrato ecuestre de María Teresa de Vallabriga lub María Teresa de Vallabriga a caballo) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828). Obraz, który znajduje się w zbiorach Galerii Uffizi we Florencji, jest wykonanym przez Goyę olejnym szkicem przygotowawczym. Powstały na jego podstawie właściwy portret o większych rozmiarach zaginął[3][4]. Portret miał stanowić parę z wykonanym wcześniej przez genueńczyka Francesco Sasso portretem konnym infanta Ludwika Antoniego[4].
Portret przedstawia Marię Teresę de Vallabriga y Rozas, żonę infanta Ludwika Antoniego Burbona, brata Karola III. Małżeństwo z młodszą o 32 lata Marią Teresą było jednym z powodów, dla którego infant popadł w niełaskę i został wydalony z madryckiego dworu. Maria Teresa, córka kapitana aragońskiej kawalerii[1], nie miała królewskiego rodowodu, dlatego małżeństwo uznano za morganatyczne, a infant i jego rodzina utracili liczne przywileje[5]. Rodzina zamieszkała w Arenas de San Pedro, gdzie na zaproszenie infanta dwukrotnie odwiedził ich Goya, aby namalować kilka portretów[6].
Goya przedstawił Marię Teresę na wzór konnych portretów hiszpańskich monarchiń. Prawdopodobnie inspirował się portretem królowej Izabelli Francuskiej pędzla Velazqueza. Zapożyczył od niego nie tylko kompozycję i tło z górskim pejzażem (u Goi można rozpoznać łańcuch Sierra de Gredos i szczyt Almanzor), ale także technikę malowania i paletę barw[3]. Mimo że jest to tylko szkic do portretu, Goya wykonał go z dbałością o szczegóły. Przedstawił Marię Teresę jako młodą i piękną amazonkę trzymającą wodze w eleganckim geście. Ma na sobie szykowny strój jeździecki – niebieską suknię i kapelusz zdobiony piórami. Mankamentem obrazu jest sposób, w jaki Goya przedstawił konia, który wydaje się być zastygły w swojej pozycji i za duży w stosunku do kobiety[7].
Za portret konny oraz zbiorowy portret Rodzina infanta don Luisa Goya otrzymał 30 000 reali. Infant i jego żona podarowali również drogą suknię i wiele innych prezentów żonie artysty, która na życzenie Marii Teresy przybyła do Arenas de San Pedro latem 1784 roku razem z Goyą. Infant mianował także jednego z braci Goi (Camila) kapelanem w swojej rezydencji w Chinchón[3]. Ludwik Antoni był słabego zdrowia i zmarł w 1785 roku; dla Goi oznaczało to utratę cennego zleceniodawcy i mecenasa[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Alfonso Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 45. ISBN 978-83-60334-71-3.
- ↑ Peter Swanston (red.), Francisco Goya, Warszawa: De Agostini Polska, 2005 (Galeria sztuki; 25), ISBN 83-7398-185-3.
- ↑ a b c d Francisco Goya. Poznań: Oxford Educational, 2006. ISBN 83-7425-497-1.
- ↑ a b Juan José Gómiz León: Goya (1746–1828): Su vida y sus obras, familia y amistades, circunstancias de su tiempo y semblanzas de los personajes más relevantes: revisión actualizada para un ensayo de biografía integrada. Madryt: 2009. ISBN 84-609-9099-0.
- ↑ Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: W.A.B., 2006, s. 115–117. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
- ↑ Ferrán Aribau, Francesc Ruidera, Lluís Altafuya, Roberto Castillo, Xavier Costaneda: Goya: su tiempo, su vida, su obra. Madryt: LIBSA, 2006, s. 248. ISBN 84-662-1405-4.
- ↑ arteHistoria: María Teresa de Vallabriga a caballo. ArteHistoria. [dostęp 2016-02-02]. (hiszp. • ang.).
- ↑ Stefano Peccatori, Stefano Zuffi: Klasycy sztuki: Goya. Warszawa: Arkady, 2006, s. 34–35. ISBN 83-60529-14-0.