Potencjał Volty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Potencjał Volty (nazywany też różnicą potencjału Volty, różnicą potencjału kontaktu, albo zewnętrzną różnicą potencjału, Δψ, delta psi) – w elektrochemii jest to różnica potencjału elektrycznego pomiędzy dwoma punktami w próżni znajdującymi się blisko powierzchni nienaładowanych metali M1 i M2 będących w kontakcie elektrycznym[1].

Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego fizyka Alessandro Volty.

Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]

Jeśli dwa różne metale są elektrycznie odizolowane od siebie, to wtedy pomiędzy nimi może zaistnieć pewna różnica potencjałów. Po połączeniu elektrycznym elektrony przepływają z metalu o mniejszej pracy wyjścia do metalu z wyższą pracą wyjścia, aż do momentu, kiedy potencjały elektrochemiczne elektronów wewnątrz tych dwóch metali będą sobie równe. Ilość elektronów która przepłynie pomiędzy tymi metalami jest generalnie niewielka i dlatego poziom Fermiego praktycznie nie ulegnie zmianie. Ładunek który przepłynął pomiędzy metalami jest źródłem potencjału Volty.

Pomiar[edytuj | edytuj kod]

Różnica potencjału Volty jest mierzalna. Wielkość ta związana jest z pojemnością kondensatora, którego dwie okładki zrobione są z dwóch metali, dla których różnica potencjałów Volty jest mierzona i z wielkością ładunku elektrycznego użytego do naładowania tego kondensatora. W podobny sposób można zmierzyć różnicę potencjału Volty pomiędzy elektrodą i elektrolitem.[2]

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Potencjał Volty, razem z potencjałem Galvaniego, ma fundamentalne znaczenie w elektrochemicznym opisie granicy międzyfazowej (na przykład potencjał elektrody, ogniwo galwaniczne).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. IUPAC Gold Book, definition of contact (Volta) potential difference.. [dostęp 2009-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-10)].
  2. V.S. Bagotsky, "Fundamentals of Electrochemistry", Willey Interscience, 2006.