Potencjał postsynaptyczny hamujący

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Postsynaptyczny potencjał hamujący (ang. inhibitory postsynaptic potential, IPSP) – kierujący w stronę hiperpolaryzacji potencjał stopniowany wywołany bodźcem odebranym zazwyczaj przez dendryty i ciało komórki[1]. Stan ten może zostać osiągnięty m.in. poprzez otwieranie kanałów chlorkowych wynikające z działania neurotransmitera hamującego – kwasu gamma-aminomasłowego (w skrócie GABA)[2].

Przeciwieństwem postsynaptycznego potencjału hamującego jest postysnaptyczny potencjał pobudzający który prowadzi do depolaryzacji błony neuronu[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dee Unglaub Silverthorn, Beata Ponikowska (red.), Fizjologia człowieka – zintegrowane podejście, Warszawa: PZWL, 2018, s. 163–164, ISBN 978-83-200-5536-8.
  2. Dee Unglaub Silverthorn, Beata Ponikowska (red.), Fizjologia człowieka – zintegrowane podejście, Warszawa: PZWL, 2018, s. 181, ISBN 978-83-200-5536-8.