Potok Bielański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Potok Bielański
Ilustracja
Potok Bielański w lesie Lindego
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Lokalizacja

Warszawa

Potok
Źródło
Wysokość

96 m n.p.m.

Współrzędne

52°17′12″N 20°56′32″E/52,286667 20,942222

Ujście
Recypient Rudawka
Wysokość

80 m n.p.m.

Współrzędne

52°17′50″N 20°57′46″E/52,297222 20,962778

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Potok Bielański – okresowy i w przeważającym stopniu skanalizowany ciek w dzielnicy Bielany w Warszawie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Potok miał swoje źródła w okolicy dzisiejszego Wawrzyszewa[1]. Następnie wąwozem spływał w kierunku Wisły, gdzie miał swoje ujście w pobliżu Polkowej Góry[2] i ujścia rzeki Rudawki. W wyniku przeprowadzonych melioracji, źródliska na Wawrzyszewie zostały osuszone i współcześnie zaczyna się on przy ul. Conrada[2]. W miejscu dawnych źródlisk Potoku Bielańskiego znajdują się Stawy Brustmana, współcześnie zasilane również wodami wodociągowymi. Z dawnego koryta cieku pozostał tylko dolny fragment na terenie lasu Lindego oraz lasu Bielańskiego. Na terenie lasu Bielańskiego potok nie jest już widoczny, gdyż u wylotu doliny rozcinającej krawędź wysoczyzny został skanalizowany i ujęty kolektorem[1].

W rejonie dawnego klasztoru kamedułów i Góry Polkowej w obrębie doliny potoku znajdowało się kilka stawów oraz młyny[3].

Do lat 80. XX wieku potok prowadził wodę przez cały rok[2]. Z powodu przeprowadzonych w XX wieku prac melioracyjnych i obniżenia zwierciadła wód na Tarasie Bielańskim stał się ciekiem okresowym. Prowadzi wodę podczas wiosennych roztopów i po większych deszczach[2].

Potok jest najważniejszym ciekiem powierzchniowym Bielan[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tadeusz Baum, Przemysław Trojan (red.): Las Bielański w Warszawie. Rezerwat przyrody. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 84. ISBN 83-01-02882-3.
  2. a b c d e Maciej Luniak (red.): Przyroda Bielan warszawskich. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2010, s. 45. ISBN 978-83-88147-11-1.
  3. Tadeusz Baum, Przemysław Trojan (red.): Las Bielański w Warszawie. Rezerwat przyrody. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 86. ISBN 83-01-02882-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]