Powiat chojnicki
powiat | |||||||||
| |||||||||
Państwo | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||
Siedziba | |||||||||
Starosta | |||||||||
Powierzchnia |
1364 km² | ||||||||
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności |
| ||||||||
• gęstość |
70,9 os./km² | ||||||||
Urbanizacja |
57,5% | ||||||||
Tablice rejestracyjne |
GCH | ||||||||
Adres urzędu: ul. 31 Stycznia 5689-600 Chojnice | |||||||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie województwa | |||||||||
Strona internetowa |
Powiat chojnicki (kasz. Chònicczi kréz) – powiat w Polsce (województwo pomorskie), utworzony w 1999 w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Chojnice.
W skład powiatu wchodzą:
Powiat chojnicki znajduje się na terenie trzech mezoregionów: Borów Tucholskich, Pojezierza Krajeńskiego oraz Równiny Charzykowskiej. Powoduje to zróżnicowanie warunków naturalnych na terenie powiatu.
Powiat powstał w 1772, jednakże wcześniej Chojnice były ważnym ośrodkiem administracyjno-gospodarczym na terenie powiatów człuchowskiego i tucholskiego. Do 1975 powiat należał do województwa bydgoskiego, a od 1999 do województwa pomorskiego ze stolicą w Gdańsku.
Rolnictwo ma małe znaczenie w gospodarce powiatu. W Chojnicach oraz Czersku rozwinięty jest przemysł. Głównymi gałęziami przemysłu są: drzewny, rolno-spożywczy, metalowy oraz maszynowy. Coraz większe znaczenie mają usługi, głównie handel i turystyka.
Położenie
Powiat chojnicki znajduje się w południowo-zachodniej części województwa pomorskiego. Graniczy z powiatami: bytowskim, człuchowskim, kościerskim i starogardzkim leżącymi w województwie pomorskim oraz sępoleńskim i tucholskim w województwie kujawsko-pomorskim.
W podziale fizycznogeograficznym Kondrackiego obszar powiatu znajduje się na terenie trzech mezoregionów: Bory Tucholskie, Pojezierze Krajeńskie oraz Równina Charzykowska[2].
Stolica powiatu, miasto Chojnice, znajduje się w pobliżu zachodniej granicy powiatu.
Środowisko naturalne
Geologia
Geologia powiatu chojnickiego jest zróżnicowana. W osadach czwartorzędowych na tym terenie znajdują się pokłady piasków, piaskowców, wapieni, dolomitów, margli i iłów. Warstwa trzeciorzędowa jest bardziej jednorodna. Dominują w niej piaski kwarcowe z węglem brunatnym[3].
W holocenie powstały namuły rzeczne oraz kreda jeziorna[4].
Geomorfologia
Rzeźba terenu jest urozmaicona, typowa dla Pojezierza Południowopomorskiego[5]. Obszar powiatu znajduje się na terenie trzech mezoregionów: Bory Tucholskie, Pojezierze Krajeńskie oraz Równina Charzykowska[2], co ma duże znaczenie przy zmianach w ukształtowaniu terenu.
Dominantą jest rzeźba glacjalna i postglacjalna, ukształtowana przez lądolód w zlodowaceniu północnopolskim oraz jego ablacje. Dominującą formą geomorfologiczną jest równina sandrowa, poprzecinana rynnami i dolinami. W południowej części powiatu znajdują się wysoczyzny morenowe faliste z lokalnie występującymi pagórkami i wzgórzami morenowymi[5]. W bezpośrednim sąsiedztwie Chojnic znajduje się rzeźba wykazująca czoło lądolodu[6].
Klimat
Na terenie powiatu działa jedna stacja meteorologiczna pierwszego rzędu. Stacja ta znajduje się przy ulicy Meteorologicznej[7] w północno-zachodniej części Chojnic[8].
Hydrologia
Sieć hydrologiczna jest bogata. Największą rzeką jest Brda. Drugą co do wielkości jest Wda, która jednak płynie na niewielkim fragmencie powiatu[9]. Wszystkie cieki należą do zlewni Wisły. Dominującym kierunkiem spływu jest z północnego zachodu na południowy wschód. Głównym źródłem zasilania cieków są wody roztopowe[10]. Większość rzek ma stosunkowy duży spadek jak na rzeki pomorskie[9].
Wśród jezior dominują jeziora rynnowe, często przepływowe[9]. Jeziora te przypominają doliny rzeczne[11].
Sieć hydrologiczną uzupełniają kanały i rowy melioracyjne[11].
Gleby
Na terenie powiatu występują: gleby bielicowe, czarne ziemie oraz gleby bagienne[12]. Gleby bielicowe są dominującym typem występującym szczególnie w północnej i środkowej części powiatu[13]. Czarne ziemie występują wyspowo w okolicy Czerska oraz Chojnic. Spora część gleb bielicowych jest za słaba na potrzeby rolnictwa, stąd są zalesione[12].
Fauna i flora
Ochrona przyrody
- Osobne artykuły:
Na terenie powiatu znajdują się Zaborski Park Krajobrazowy oraz część Tucholskiego Parku Krajobrazowego oraz liczne rezerwaty przyrody, zwłaszcza w gminach Brusy i Chojnice[14].
Historia
Chojnice mimo że już na przełomie XIII i XIV wieku były miastem, to nie odgrywały roli lokalnego ośrodka administracyjnego[15]. W 1323 były stolicą gminy miejskiej[16] w ramach komturstwa człuchowskiego[17]. Wschodnia część obecnego powiatu znajdowała się w granicach komturstwa tucholskiego[18]. W 1454 tereny powiatu chojnickiego znalazły się w powiatach człuchowskim i tucholskim, granice tych powiatów pokrywały się z granicami komturstw[19]. W XVI wieku Chojnice nie były oficjalnie stolicą powiatu, lecz jednak był to największy ośrodek miejski na terenie powiatów człuchowskiego i tucholskiego oraz centrum życia gospodarczego regionu[20]. Z czasem starostowie człuchowscy coraz częściej rezydowali w Chojnicach. W 1617 oficjalnie została przeniesiona z Człuchowa do Chojnic siedziba dekanatu. W XVIII wieku sąd odbywał się na terenie Chojnic, a nie Człuchowa[21].
21 września 1772 w wyniku I rozbioru teren powiatu wszedł w skład państwa pruskiego. Prusacy utworzyli tego samego dnia powiat chojnicki. Powiat ten należał do rejencji kwidzyńskiej[22]. Do powiatu należało między innymi byłe miasto powiatowe - Tuchola. Nastąpił wówczas znaczny rozwój Chojnic. W mieście lokowano instytucje powiatowe oraz ponadpowiatowe, obejmujące swoim zasięgiem okoliczne powiaty. Nawet po wydzieleniu powiatu tucholskiego w Chojnicach znajdował się między innymi sąd obejmujący swoim działaniem powiat tucholski[23]. Szczytowy okres dynamiki rozwoju Chojnic i powiatu nastąpił wkrótce po budowie stacji kolejowej w mieście[24].
1 sierpnia 1919 utworzono województwo pomorskie, ze stolicą w Toruniu. W powiecie chojnickim utworzono 1 miasto oraz 88 gmin wiejskich. Liczba gmin oraz ich granice ulegały częstym zmianom. 23 marca 1933 liczba oraz granice gmin uległy stabilizacji[22].
W 1945 powiat chojnicki stał się częścią województwa pomorskiego ze stolicą w Bydgoszczy. W 1950 województwo zmieniło nazwę na bydgoskie[25]. W latach 50. miejscy radni próbowali przeforsować projekt wydzielenia Chojnic z powiatu i ustanowienia ich miastem na prawach powiatu (powiatem grodzkim). Ze względu na brak wymaganych 50 tysięcy mieszkańców projekt upadł. W 1975 teren powiat został zlikwidowany, a jego gminy zostały podzielone pomiędzy województwa: bydgoskie (większość powiatu łącznie ze stolicą), gdańskie (gmina Karsin) oraz słupskie (gminy Konarzyny i Lipnica). Początkowo jednak zabiegano o to, żeby Chojnice stały się miastem wojewódzkim[26].
W 1999 w wyniku reformy administracyjnej przywrócono powiaty. W powiecie znalazły się gminy z podziału sprzed 1975, z wyjątkiem gmin Karsin i Lipnica[27]. W wyniku lobbowania miejscowych radnych oraz Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego powiat chojnicki stał się częścią województwa pomorskiego ze stolicą w Gdańsku[28].
Gospodarka
Rolnictwo, rybactwo i leśnictwo
Najlepsze warunki dla rolnictwa są w południowej części powiatu. Dominuje tam produkcja roślinna. Na północy ze względu na gorsze gleby ważniejsza jest produkcja zwierzęca. Na obszarze powiatu występują znaczne różnice w strukturze rolnictwa. W gminie Chojnice dominują gospodarstwa duże, z kolei w pozostałych gminach – rozdrobnione[29].
Ze względu na dużą liczbę cieków oraz jezior na terenie powiatu rozwinięte jest rybactwo, zarówno w stawach hodowlanych, jak i w warunkach naturalnych. Dobre warunki do łowienia ryb powodują rozwój turystyki[29].
Niska jakość gleb w północnej części powiatu powoduje, że znaczna ich część jest zalesiona. Obszar powiatu ma lesistość na poziomie około 50%, jednakże znaczna część jest pod ochroną, co uniemożliwia uzyskiwanie drewna z tej części obszaru[29].
Przemysł i budownictwo
- Osobny artykuł:
Największym ośrodkiem przemysłowym w powiecie jest miasto Chojnice. Poza tym przemysł rozwinął się również w pozostałych miastach powiatu, a także na wsiach[29]. W latach 60. XX wieku na terenie gmin wiejskich zaczął rozwijać się przemysł. Planowano urbanizację wsi gminych i odejście od rolnictwa jako głównego źródła utrzymania ludności[30].
Główne gałęzie przemysłu na terenie powiatu to przemysł drzewny, rolno-spożywczy oraz metalowy i maszynowy[29].
Usługi
Usługi dominują w liczbie zarejestrowanych podmiotów gospodarczych na terenie powiatu. Jednakże są to głównie małe przedsiębiorstwa, zajmujące się handlem lub obsługujące ruch turystyczny. Większość z nich zarejestrowana jest w Chojnicach[29].
Turystyka
Powiat chojnicki znajduje się w regionie chojnickim pomorskiego PTTK. Większość szlaków została utworzona w czasach, kiedy obszar ten znajdował się w województwie bydgoskim, stąd są one bardziej związane z obszarami znajdującymi na południe od powiatu. Długość szlaków regionu wynosi około 300 km. 5 z nich to szlaki długie, mające 40-60 km. Jednakże znaczna część to szlaki krótkie i łącznikowe[31].
Najbardziej atrakcyjną pod względem turystycznym miejscowością w powiecie są Chojnice, w których znajduje się najwięcej obiektów będących potencjalnym celem turystyki kulturowej. W pozostałych miejscowościach, mimo że w mniejszej liczbie, występują również cenne obiekty zarówno sakralne (kościoły w Brusach, Czersku, Konarzynach i Leśnie oraz klasztor w Orliku), jak i techniczne (akwedukt w Fojutowie, Brda i Kanał Brdy oraz inne budowle hydrotechniczne). W powiecie chojnickim znajdują się miejsca upamiętniające bitwy stoczone na tym terenie (Chojnice 1454, 1657, 1939 oraz Krojanty 1939, a także Dolina Śmierci, miejsce egzekucji nazistowskich w latach 1939-1945). Na terenie powiatu organizowane są festiwale o charakterze regionalnym, związane głównie z etnologią i historią ziemi chojnickiej[32].
Oprócz turystyki kulturowej duże znaczenie ma turystyka przyrodnicza, związana głównie z terenami leśnymi mezoregionu Bory Tucholskie[32].
Na terenie powiatu działa jeden hotel o standardzie trzygwiazdkowym, dwa o standardzie dwugwiazdkowym oraz trzy o standardzie jednogwiazdkowym. Oprócz tego mieszczą się tu schroniska przyszkolne, a także kwatery agroturystyczne. Większość miejsc noclegowych znajduje się w Chojnicach[32].
Demografia
Liczba ludności (dane z 30 czerwca 2013[33]):
Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
osób | % | osób | % | osób | % | |
Ogółem | 96 085 | 100 | 48 676 | 50,66 | 47 409 | 49,34 |
Miasto | 55 246 | 57,50 | 28 533 | 29,70 | 26 713 | 27,80 |
Wieś | 40 839 | 42,50 | 20 143 | 20,96 | 20 696 | 21,54 |
- Piramida wieku mieszkańców powiatu chojnickiego w 2014 roku[1].
Ludność w latach
|
Urbanizacja
W miastach mieszka 57,5% mieszkańców powiatu. Jest to mniej niż w województwie pomorskim oraz w Polsce. W Chojnicach widoczna jest suburbanizacja, która w pozostałych miastach praktycznie nie występuje[35].
Transport
Transport kolejowy
Na terenie powiatu znajdują się 2 węzły kolejowe: Chojnice oraz Czersk. W Chojnicach łączą się ze sobą linie: 203, 208, 210, 211 oraz Linia kolejowa nr 281. W Czersku krzyżują się linie 203 i 215. Przez powiat przechodzi również linia kolejowa nr 201, która krzyżuje się bez węzła w okolicach Łęga[36].
Kolej dotarła do Chojnic w 1871 w ramach Królewskich Kolei Wschodnich, została wtedy zbudowana linia nr 203. Chojnice miały wówczas tylko 3000 mieszkańców. Kolej ta łączyła Berlin z Gdańskiem i Królewcem[37]. W 1877 po zbudowaniu linii z Chojnic do Człuchowa powstał pierwszy węzeł kolejowy na terenie powiatu. W 1883 powstała linia z Chojnic do Tucholi[38]. W 1894 otwarto linię z Nakła nad Notecią do Chojnic[39]. W 1902 Chojnice uzyskały bezpośrednie połączenie z Kościerzyną. W 1906 powstał drugi węzeł kolejowy na terenie powiatu, po tym jak Czersk uzyskał połączenie z Laskowicami Pomorskimi[40]. W okresie międzywojennym powstała magistrala węglowa, której jeden z odcinków znalazł się na terenie powiatu. Dodatkowo w 1928 otwarto ostatni na terenie powiatu odcinek Czersk – Bąk[41].
Transport drogowy
Przez powiat przechodzi jedna droga krajowa – 22, która biegnie przez powiat od granicy z powiatem człuchowskim w pobliżu Chojnic do granicy z powiatem starogardzkim w okolicy Czarnej Wody[42].
Przez powiat przechodzą drogi wojewódzkie nr: 212, 235, 236, 237[42].
Klasa drogi | Długość [km] |
---|---|
Droga krajowa | 37 |
Drogi wojewódzkie | 120 |
Drogi powiatowe | 316 |
Drogi gminne | 176 |
Komunikacja miejska
- Osobny artykuł:
Jedynym miastem posiadającym komunikację miejską w powiecie chojnickim są Chojnice. Chojnicka komunikacja miejska powstała 1 lipca 1959, kiedy w ramach Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej powstał Miejski Zakład Komunikacji Miejskiej w Chojnicach. Sieć rozwijała się stopniowo o kolejne linie i autobusy. W 1976 chojnicki przewoźnik przeszedł pod Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Bydgoszczy. W 1989 WPK się rozpadł i Naczelnik Miasta Chojnice założył Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Chojnicach. W latach 90. w wyniku przekształceń MPK zostaje najpierw przekształcone w jednostkę budżetową Miejski Zakład Komunikacji, a następnie Miejski Zakład Komunikacji Spółka z o.o., który oprócz przewozów miejskich i podmiejskich zajął się przewozami turystycznymi. W 2002 został zakupiony pierwszy niskopodłogowy autobus marki DAB. W 2004 przewoźnik uruchomił stację kontroli pojazdów[44].
Kultura
Oświata
Uczelnie
Pierwszą uczelnią wyższą działającą na terenie powiatu chojnickiego było założone w 1992 kolegium językowe, przygotowujące do nauczania w szkołach języków niemieckiego i angielskiego. Patronat naukowy nad placówką sprawowały Uniwersytet Gdański oraz Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Bydgoszczy. Po zakończeniu kursu nie przeprowadzono jednak dalszych naborów. W 1997 powstał zamiejscowy wydział Politechniki Koszalińskiej, kształcący w systemie zaocznym i wieczorowym na kierunkach ekonomia, marketing i zarządzanie, mechanika i budowa maszyn, technika rolnicza i leśna oraz informatyka. Do 2002 zajęcia odbywały się w budynkach szkół zawodowych i podstawowych[45]
Na terenie powiatu znajduje się Powszechna Wyższa Szkoła Humanistyczna Pomerania w Chojnicach[46].
Szkoły średnie
Na terenie powiatu znajduje się 10 szkół ponadgimnazjalnych. Oprócz 7 tego typu podmiotów w Chojnicach, szkoły znajdują się w Brusach, Czersku i Malachinie[47].
Szkoły podstawowe i gimnazja
Na terenie powiatu chojnickiego znajduje się 41 szkół podstawowych i 20 gimnazjów[48].
Gmina | Szkoły podstawowe | Gimnazja |
---|---|---|
Brusy | 11 | 2 |
Chojnice (miejska) | 7 | 7 |
Chojnice (wiejska) | 10 | 6 |
Czersk | 12 | 4 |
Konarzyny | 1 | 1 |
Sport
Obiekty sportowe
Większość obiektów sportowych na terenie powiatu znajduje się w Chojnicach. W stolicy powiatu znajduje się stadion piłkarski, hala sportowo-widowiskowa, park wodny. W Charzykowach znajduje się marina oraz plaża[32].
Największym obiektem sportowym w powiecie jest Stadion Miejski w Chojnicach, pojemność trybun wynosi 3500 miejsc. Na stadionie odbył się sparing reprezentacji NRD z Chojniczanką Chojnice[49]. Oprócz boiska piłkarskiego stadion jest wyposażony w kompletną infrastrukturę do uprawiania lekkoatletyki[50],
W Chojnicach znajduje się także hala widowiskowo-sportowa Centrum Park Chojnice, w której w 2006 roku odbył się finał Pucharu Polski w futsalu, a w 2007 roku mecz towarzyski Polska - Białoruś.
Futsal
Na terenie powiatu działa występujący w Ekstraklasie klub Red Devils Chojnice[51], który w 2013 roku zdobył Wicemistrzostwo Polski. Wcześniej w Chojnicach działał także klub Holiday Chojnice, który zdobył Wicemistrzostwo Polski oraz Puchar Polski[52].
W Chojnicach funkcjonują także drużyny Red Devils Ladies Chojnice, która przez dwa sezony występowała w I lidze oraz Red Devils II Chojnice, która występowała w rozgrywkach II ligi.
Corocznie rozgrywana jest Chojnicka Liga Halowa, która ma na celu wyłonienie mistrza Chojnic w futsalu.
Piłka nożna
Na terenie powiatu działa sześć klubów piłkarskich, grających w rozgrywkach ligowych organizowanych przez PZPN i Pomorski ZPN. Najbardziej utytułowanym z nich jest Chojniczanka Chojnice, która jest jedynym klubem, który grał w rozgrywkach centralnych. Największym sukcesem piłkarzy z Chojnic jest awans do I ligi (drugi poziom rozgrywek) w sezonie 2012/2013[53].
W klasie okręgowej Gdańsk II grają: Borowiak Czersk, Chojniczanka II Chojnice, Szarża Krojanty[54]. W Klasie A Gdańsk III grają Brda Rytel, Kolejarz Chojnice, Tęcza Brusy[55].
Rugby
22 maja 2003 powstał klub Tur Chojnice, występujący w rozgrywkach rugby 7. Od 2006 klub występuje w Ekstralidze Rugby 7[56]
Zabytki
- Osobny artykuł:
Na liście Narodowego Instytutu Dziedzictwa znajdują się 54 obiekty z terenu powiatu.
W Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków znajduje się ponad 808 obiektów[57] położonych na terenie powiatu. Najwięcej obiektów zabytkowych znajduje się w gminie Chojnice – 294 pozycji, najmniej w gminie Konarzyny – 41[58].
Religia
Chrześcijaństwo
Katolicyzm
Parafia chojnicka należy do najstarszych na Pomorzu. Według podań została założona w 1205 przez Sambora I. Najstarsza wzmianka historyczna pochodzi z 1360 w dokumencie lokacji miasta. Z tego okresu pochodzi również najstarsza część chojnickiej fary[59]. W 1555 świątynia ta została przejęta przez luteranów. Okoliczne wsie pozostały jednak katolickie[60]. W 1616 katolicy odzyskali tę świątynię[61]. W celu umocnienia wiary katolickiej po odzyskaniu fary ówczesny proboszcz sprowadził do Chojnic zakonników. W 1620 u proboszcza zamieszkało dwóch jezuitów z Nowych Szkotów (obecnie część Gdańska). W 1630 arcybiskup zatwierdził powstanie klasztoru jezuickiego w Chojnicach. Zakonnicy zajmowali się między innymi prowadzeniem szkoły katolickiej[62].
Po 1920 odsetek katolików w mieście i powiecie zaczął szybko wzrastać. W 1921 już ponad 92% mieszkańców powiatu była wyznania rzymskokatolickiego. W 1937 ten udział wyniósł 96,7%[63].
W latach 70. i 80. XX wieku na skutek rozwoju Chojnic zaczęły powstawać w mieście nowe parafie[64].
Na terenie powiatu znajdują siedziby dekanatów[65]:
Oprócz tego na terenie powiatu znajdują się parafie należące do Dekanatu Borzyszkowy.
Protestantyzm
Protestantyzm w Chojnicach rozwinął się krótko po rozpoczęciu reformacji i rozłamie Kościoła zachodniego[66]. Pod koniec lat 40. XIV wieku na skutek wyjazdów młodzieży na studia do Lipska, a także działalności kaznodziejów, Kościół ten zyskał wielu wyznawców w mieście, w tym burmistrza. Początkowo miejscowi katolicy z proboszczem fary na czele utrudniali życie protestantom, lecz już w 1555 chojnicka fara została przejęta przez protestantów. Wkrótce po tym luteranie mimo protestów katolików przejmowali kolejne świątynie[67]. Problem współżycia katolików i protestantów w mieście stał się jedną z najważniejszych spraw polityki wewnętrznej miasta. Często dochodziło do agresji[68], głównie ze strony luteranów[69]. W 1821 ewangelicy stanowili 70% mieszkańców Chojnic. Odsetek ten jednak malał. Główną przyczyną tego stanu było szybsze przybywanie ludności katolickiej oraz żydów. W 1900 protestanci stanowili połowę mieszkańców miasta. W 1905 było ich mniej niż katolików, którzy w 1910 stanowili większość mieszkańców miasta[70].
W maju 1945 w oficjalnych statystykach w powiecie nie było protestantów. Majątek parafii został przejęty przez parafie katolickie oraz gminy[71]. Chojnicki cmentarz położony w centrum miasta został przekształcony w park miejski[72].
W Chojnicach znajdują się po jednym zborze wyznawców:
Restoracjonizm
Działalność Świadków Jehowy w powiecie chojnickim rozpoczęła się przed 1939. W latach 20. XX w. działała tam m.in. rodzina Borysów, która została wyznawcami w 1923, oraz niejaki Bruski. Wówczas jednak wyznawcy zostali przyjęci bardzo niechętnie przez miejscową ludność. Ich publikacje były publicznie palone, natomiast prasa lokalna nazywała ich przechrztami lub szkodliwą sektą. W tym samym czasie także chojnicka prokuratura oskarżyła mieszkającego tam pioniera o nazwisku Śmieszko o dopuszczenie się „bluźnierstwa” za pomocą druków. Rozprawa sądowa w tej sprawie odbyła się w 1933. Jej przebieg obserwowało mnóstwo ludzi. W charakterze biegłego ze strony Kościoła katolickiego powołany był ksiądz Janke, posiadający doktorat z filozofii wykładowca religii w gimnazjum w Chojnicach. Ze strony Towarzystwa Strażnica wystąpił Wilhelm Scheider. W wyniku dyskusji na temat szeregu podstawowych zagadnień doktrynalnych ksiądz „Janke uznał się za całkowicie pokonanego”[76]. W 1989 Świadkowie Jehowy w Polsce odzyskali osobowość prawną. Na terenie powiatu chojnickiego posiadają oni 3 zbory (Chojnice-Wschód, Chojnice-Zachód (w tym grupa rosyjskojęzyczna), Czersk (w tym grupa j. migowego)[77][78].
Judaizm
Żydzi zamieszkiwali Chojnice i Czersk od XVIII wieku. Wówczas stworzyli gminę, która w XIX wieku znacznie się rozwinęła. W 1809 powstała pierwsza synagoga w Chojnicach. W 1869 powstała nowa synagoga. W 1885 żydzi stanowili około 9% mieszkańców stolicy powiatu chojnickiego, w tym samym roku w Czersku mieszkało 229 wyznawców judaizmu. W 1900 na skutek zamieszek antyżydowskich chojnicka synagoga spłonęła. Na początku XX wieku Czersk zamieszkiwało kilku żydów. W 1920 po ustaleniu granic na Pomorzu, żydzi ponownie byli prześladowani przez miejscową ludność, gdyż byli mocno związani z kulturą niemiecką. W tym samym roku w Czersku mieszkał tylko jeden żyd. W 1927 powstała zbiorcza gmina żydowska, która zasięgiem obejmowała dawne gminy chojnicką, czerską oraz tucholską. W 1931 w gminie żydowskiej Chojnice było 65 żydów, z czego 58 mieszkało w Chojnicach. Na terenie powiatu chojnickiego nie działało żadne stowarzyszenie żydowskie, gdyż żydzi zaliczając siebie do kultury niemieckiej działali w stowarzyszeniach niemieckich. W przededniu II wojny światowej chojniccy żydzi uciekli w głąb Polski. Po wkroczeniu armii niemieckiej zburzono synagogi oraz inne obiekty związane z żydami zamieszkującymi powiat[79][80].
Administracja i polityka
Władze lokalne
Starostowie
Lista za[81]:
- Stanisław Sikorski – 1 lutego 1920 – 31 marca 1923
- Wawrzyniec Jankowski (tymczasowy kierownik starostwa) – 1 kwietnia 1923 do 27 czerwca 1923
- Jan Popiel – 28 czerwca 1923 – 27 października 1927
- Seweryn Weiss – 28 października 1927 – 5 lutego 1929
- Dr Józef Rzóska – 6 czerwca 1929 – 25 marca 1930
- Dr Józef Zalewski – 26 marca 1930 – 8 sierpnia 1932
- Jan Mieszkowski – 9 sierpnia 1932 – 13 listopada 1934
- Tadeusz Lipski – 14 listopada 1934 – sierpień 1939
- Janusz Palmowski – 1 stycznia 1999 – 2002
- Marek Buza – 2002 – 2006
- Stanisław Skaja – od 2006
Rada Powiatu
Ugrupowanie | 2002-2006[82] | 2006-2010[83] | 2010-2014[84] | 2014-2018[85] |
Samoobrona | 1 | 1 | - | - |
Sojusz Lewicy Demokratycznej | 6 (SLD-UP) | - | - | - |
Samorząd 2002 | 4 | - | - | - |
Samorządni | 3 | - | - | 5 |
Wyborcze Forum Samorządowe | 7 | 5 | - | - |
Prawo i Sprawiedliwość | - | 3 | 4 | 5 |
Platforma Obywatelska | - | 4 | 6 | 4 |
Arseniusz Finster | - | 3 | - | 2 |
SIS Samorządni | - | 4 | - | - |
Chrześcijański Ruch Samorządowy | - | 1 | - | - |
Projekt Samorządność | - | - | 1 | - |
Razem dla Powiatu | - | - | 10 | - |
Polskie Stronnictwo Ludowe | - | - | - | 1 |
Powiatowe Forum Samorządowe | - | - | - | 4 |
Okręgi wyborcze
Mieszkańcy powiatu chojnickiego wybierają przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w okręgu nr 1, przedstawicieli do Sejmu w okręgu nr 26[86] natomiast do Senatu w Okręgu nr 63[87]. Siedzibą komisji wyborczych do sejmu i senatu jest Gdynia, natomiast do Parlamentu Europejskiego – Gdańsk[88].
Przypisy
- ↑ a b http://www.polskawliczbach.pl/powiat_chojnicki, w oparciu o dane GUS.
- ↑ a b Jerzy Kondracki: Geografia Regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002, s. 74. ISBN 83-01-13897-1.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 11.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 12.
- ↑ a b Gierszewski 1971 ↓, s. 13.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 14.
- ↑ Stacje i posterunki. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Chojnice,Meteorologiczna. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).>.
- ↑ a b c Gierszewski 1971 ↓, s. 20.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 19.
- ↑ a b Gierszewski 1971 ↓, s. 22.
- ↑ a b Gierszewski 1971 ↓, s. 23.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 24.
- ↑ Dzierżanowski i Zbieranek 2012 ↓, s. 10.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 53.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 55.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 59.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 60.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 79.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 83.
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 86.
- ↑ a b Gierszewski 1971 ↓, s. 127.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 236.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 242.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 637.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 638.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 675.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 639.
- ↑ a b c d e f Starostwo Powiatowe Chojnice. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Gierszewski 1971 ↓, s. 267.
- ↑ PTTK – Znakowane Szlaki Turystyczne Województwa Pomorskiego - Region Chojnicki - Prezentacja. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ a b c d Tomasz Jankowski. Raport z analizy potencjału turystyczno-kulturowego powiatu chojnickiego. „Turystyka kulturowa”. 6/2013.
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2013 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-06-30. ISSN 1734-6118.
- ↑ GUS: Bank Danych Lokalnych – Ludność. [dostęp 2013-12-08].
- ↑ Dzierżanowski i Zbieranek 2012 ↓, s. 15.
- ↑ Ryszard Stankiewicz, Marcin Stiasny: Mały atlas linii kolejowych Polski 2011. Rybnik: Eurosprinter, 2011, s. B5. ISBN 978-83-931006-3-7.
- ↑ Michał Jerczyński. Królewska Kolej Wschodnia. „Świat Kolei”. 7/2001, s. 18-25. Łódź: EMI-PRESS. ISSN 1234-5962.
- ↑ Keller 2012 ↓, s. 262.
- ↑ Keller 2012 ↓, s. 283.
- ↑ Keller 2012 ↓, s. 263.
- ↑ Keller 2012 ↓, s. 264.
- ↑ a b powiat chojnicki-Mapy google. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Dzierżanowski i Zbieranek 2012 ↓, s. 39.
- ↑ Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o. w Chojnicach. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 715.
- ↑ POLON. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Starostwo Powiatowe Chojnice. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Kuratorium Gdańskie: Wykaz szkół i placówek. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Stadion Miejski w Chojnicach (Stadion Chojniczanki) – Stadiony.net. [dostęp 2013-09-09]. (pol.).
- ↑ Chojnice. [dostęp 2013-09-09]. (pol.).
- ↑ Skarb - Red Devils Chojnice (f). [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Skarb - Holiday Chojnice (f). [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Skarb - Chojniczanka Chojnice. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Klasa okręgowa 2013/2014, grupa: Gdańsk II. [dostęp 2013-08-23].
- ↑ Klasa A 2013/2014, grupa: Gdańsk III. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Historia klubu | Rugby Tur Chojnice. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Na wykazie nie ma danych z gminy Czersk.
- ↑ Wojewódzka Ewidencja Zabytków. ochronazabytkow.gda.pl. [dostęp 2012-11-24]. (pol.).
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 199.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 200.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 204.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 208.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 423.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 698.
- ↑ Dekanaty i Parafie. Diecezja Pelplińska. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 193.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 194.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 197.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 198.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 252.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 616.
- ↑ Ostrowski 2003 ↓, s. 617.
- ↑ Zbór adwentystów w Chojnicach. Adwentysci.org – informacje o zborach w diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP. [dostęp 2013-09-13]. (pol.).
- ↑ Baptyści w Chojnicach. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Zbory. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1994, s. 193
- ↑ Działalność świadków Jehowy w Chojnicach – PRL - Materiały - Historia Chojnic. [dostęp 2013-09-13]. (pol.).
- ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 18.01.17.
- ↑ Historia – Społeczność żydowska przed 1989 - Chojnice - Wirtualny Sztetl. [dostęp 2013-09-09]. (pol.).
- ↑ Historia – Społeczność żydowska przed 1989 - Czersk - Wirtualny Sztetl. [dostęp 2013-09-09]. (pol.).
- ↑ Starostwo Powiatowe Chojnice. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
- ↑ Państwowa Komisja Wyborcza: Wybory samorządowe [online], wybory2002.pkw.gov.pl [dostęp 2017-06-16] .
- ↑ Geografia wyborcza - Wybory samorządowe - Państwowa Komisja Wyborcza [online], wybory2006.pkw.gov.pl [dostęp 2017-06-16] .
- ↑ Dituel Sp. , Wybory Samorządowe 2010 - Geografia wyborcza - Województwo pomorskie - Powiat chojnicki [online], wybory2010.pkw.gov.pl [dostęp 2017-06-16] .
- ↑ PKW | Samorząd 2014 [online], samorzad2014.pkw.gov.pl [dostęp 2017-06-16] .
- ↑ Wybory 2011 - Geografia (Sejm). [dostęp 2013-08-05]. (pol.).
- ↑ Wybory 2011 - Geografia (Senat). [dostęp 2013-08-05]. (pol.).
- ↑ Wybory 2011 - Okręgowe Komisje Wyborcze. [dostęp 2013-08-05]. (pol.).
Bibliografia
- Maciej Dzierżanowski, Piotr Zbieranek: Analiza potencjału gospodarczego powiatu chojnickiego. Gdańsk: 2012.
- Stanisław Gierszewski (red.): Chojnice dzieje miasta i powiatu. Wrocław – Warszawa - Kraków - Gdańsk: Ossolineum, 1971.
- Dawid Keller (red.): Dzieje kolei w Polsce. Rybnik: Eurosprinter, 2012. ISBN 978-83-931006-8-2.
- Kazimierz Ostrowski (red.): Dzieje Chojnic. Chojnice: urząd Miejski w Chojnicach, 2003.