Powiat ihumeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Powiat lub ujezd ihumeński – dawny powiat guberni mińskiej Imperium Rosyjskiego, wcześniej część powiatu mińskiego województwa mińskiego Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1812 roku w departamencie wileńskim WKL[1]. W latach 1919–1920 powiat w składzie okręgu mińskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich (ZCZW) – tymczasowej jednostki terytorialnej pod polską administracją. Dzisiaj częściowo pokrywa się z nim rejon czerwieński na Białorusi.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według spisu ludności w grudniu 1919 roku powiat ihumeński okręgu mińskiego ZCZW zamieszkiwało 221 758 osób, z których 65,7% zadeklarowało się jako Białorusini, 12,2% – Polacy, 7,2% – Żydzi, 2,9% – „tutejsi”, 0,1% – Litwini, 5,6% – przedstawiciele innych narodowości (głównie Rosjanie). Na terytorium powiatu znajdowało się 1613 miejscowości, z których 6 miało 1–5 tys. mieszkańców. Największą z nich był Ihumeń z 4669 mieszkańcami[2].

Oświata[edytuj | edytuj kod]

W powiecie ihumeńskim okręgu mińskiego ZCZW, w roku szkolnym 1919/1920 działało 306 szkół powszechnych, 10 szkół średnich i 1 szkoła zawodowa. Ogółem uczyło się w nich 19 229 dzieci i pracowało 568 nauczycieli[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Litwa i Napoleon w 1812 roku
  2. I. Tablice ogólne. W: Zeszyt VII. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (grudzień 1919). s. 25, 31.
  3. Joanna Gierowska-Kałłaur: Rozdział VII. Szkolnictwo na ziemiach podległych Zarządowi Cywilnemu Ziem Wschodnich. W: Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (19 lutego 1919 – 9 września 1920). s. 243.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]