Poznańskie Autobusy
Poznańskie Autobusy S.A. - przedsiębiorstwo miejskiej komunikacji autobusowej działające od 1922 w Poznaniu[1].
Na początku XX wieku podstawowym środkiem komunikacji miejskiej w Poznaniu były tramwaje. Dynamiczny rozwój peryferyjnych dzielnic i brak środków finansowych na rozbudowę sieci tramwajowej sprawił, że już w 1912 roku radni miejscy pojęli próby uruchomienia komunikacji autobusowej, która miała wypełnić luki komunikacyjne w mieście[2]. Pierwszą firmą, która otrzymała koncesję na otwarcie linii autobusowych w Poznaniu było przedsiębiorstwo Poznańskie Autobusy S.A., założone przez Klementynę Śliwińską - pionierkę automobilizmu polskiego i pierwszą Wielkopolankę, która uzyskała prawo jazdy[3]. Przedsiębiorstwo planowało zakup przynajmniej dwudziestu pojazdów marki Praga. Licencja na przewozy obowiązywała do 1942[1]. Planowano uruchomienie dziesięciu linii miejskich i jednej podmiejskiej do Ludwikowa przez Puszczykowo[2] . Kryzys finansowy początku lat dwudziestych sprawił, że do uruchomienia linii nie doszło. 1 listopada 1925 wyruszyły na trasy autobusy Poznańskiej Kolei Elektrycznej i tę datę uznaje się za początek regularnej komunikacji autobusowej w Poznaniu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nie byliśmy pierwsi, w: Z Życia MPK Poznań, nr 3(725)/2005, s. 3, ISSN 0329-6637
- ↑ a b Remigiusz Grochowiak, Komunikacja miejska w Poznaniu, Kolpress, 2022, s. 138-141, ISBN 978-83-964796-0-0.
- ↑ Motocaina. [dostęp 2014-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-26)].
- ↑ Zbigniew Kopeć, Poznań między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939, Łódź: Księży Młyn, 2013, s. 51, ISBN 978-83-7729-030-9, OCLC 891282668.