Pozycja długa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pozycja długa (ang. long position) – na rynku finansowym oznacza zakup instrumentu finansowego lub posiadanie tego instrumentu finansowego na właściwym rachunku. Zajęcie długiej pozycji związane jest z posiadaniem praw stowarzyszonych z danym instrumentem finansowym (np. dywidenda, prawo poboru, kupon odsetkowy).

Otwarcie w przypadku istnienia pozycji krótkiej[edytuj | edytuj kod]

Odwrotnością pozycji długiej jest pozycja krótka. W przypadku, gdy inwestor posiada już pozycję krótką i otwiera pozycję długą, następuje:

  1. redukcja pozycji krótkiej
  2. całkowite zamknięcie pozycji krótkiej
  3. całkowite zamknięcie pozycji krótkiej i otwarcie pozycji długiej

gdzie:

  • – wielkość pozycji krótkiej (najczęściej w sztukach posiadanego instrumentu),
  • – wielkość otwieranej pozycji długiej (najczęściej w sztukach posiadanego instrumentu).

Przykłady pozycji długiej[edytuj | edytuj kod]

Profil zysku i strat posiadacza długiej pozycji[edytuj | edytuj kod]

Posiadacz pozycji długiej zyskuje w momencie, gdy cena instrumentu finansowego, w którym zajął długą pozycję, rośnie (np. wzrost ceny akcji emitenta XYZ, wzrost ceny obligacji emitenta XYZ, wzrost ceny kontraktu terminowego).

Posiadacz pozycji długiej traci w momencie, gdy cena instrumentu finansowego, w którym zajął długą pozycję, maleje (np. spadek ceny akcji emitenta XYZ, spadek ceny obligacji emitenta XYZ, spadek ceny kontraktu terminowego).

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Inwestor zajmuje pozycję długą w akcji spółki XYZ przy cenie 100 złotych. Po pewnym czasie sprzedaje akcje po cenie 150 złotych. Inwestor osiąga zysk w wysokości równej: Co daje stopę zwrotu równą

Inwestor nabywa kontrakt terminowy po cenie 1000 pkt. Po pewnym czasie sprzedaje kontrakt terminowy po cenie 1100. Inwestor osiąga zysk w wysokości równej: Jeśli jeden punkt odpowiada 10 PLN, wtedy zysk inwestora wynosi

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]