Próg absolutny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Próg absolutny – w psychometrii minimalna siła bodźca (energii fizycznej), przy której w połowie prób wytwarza on doznania sensoryczne u badanej osoby. Wykrywanie sygnału sensorycznego występuje w różnych próbach przy jego większym lub mniejszym natężeniu, a krzywa funkcji psychometryczna wykrywania sygnału przyjmuje kształt litery "S". W funkcji tej na osi Y zaznacza się procent rozpoznania sygnału, a na osi X siłę bodźca. Próg absolutny arbitralnie wyznacza się w miejscu przecięcia krzywej z 50% detekcji bodźca[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Philip Zimbardo: Psychologia i życie. Warszawa: PWN, 1999, s. 227-228. ISBN 83-01-12881-X.