Prałatura terytorialna
Prałatura terytorialna – jednostka administracyjna Kościoła rzymskokatolickiego, zaliczana przez Kodeks prawa kanonicznego do kościołów partykularnych. Definicja prałatury terytorialnej w kodeksie jest określona słowami:
Prałatura terytorialną lub opactwo terytorialne oznacza część Ludu Bożego w określonych granicach terytorium. Ze względu na szczególne warunki, piecza o ten lud zostaje powierzona prałatowi lub opatowi, który kieruje nim, na podobieństwo biskupa diecezjalnego, jako własny jego pasterz.
Prałaci terytorialni (łac. Praelatus nullius) zwykle mają święcenia biskupie. Nie należy tego urzędu mylić z godnością prałata.
Lista prałatur terytorialnych[edytuj | edytuj kod]
- Argentyna
- Boliwia
- Brazylia
- Filipiny
- Francja
- Gwatemala
- Meksyk
- Norwegia
- Panama
- Peru
- Prałatura terytorialna Ayaviri
- Prałatura terytorialna Chuquibamba
- Prałatura terytorialna Juli
- Prałatura terytorialna Caravelí
- Prałatura terytorialna Chuquibambilla
- Prałatura terytorialna Santiago Apóstol de Huancané
- Prałatura terytorialna Yauyos
- Prałatura terytorialna Huamachuco
- Prałatura terytorialna Moyobamba
- Prałatura terytorialna Chota
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kodeks prawa kanonicznego Księga II | Część II | Sekcja II – Kościoły partykularne oraz ich zespoły | Tytuł I | Rozdział I. [dostęp 2010-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-18)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Podział administracyjny Kościoła katolickiego
- Artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od „prałatura terytorialna”
- wikariat apostolski
- prefektura apostolska
- opactwo terytorialne