Prace linowe

Prace linowe - czynności, które należy wykonać aby lina nadawała się do pracy w miejscu dla niej przeznaczonym.

W zakres prac linowych wchodzą: wiązanie podstawowych węzłów, splatanie lin, wykonywanie opasek, splatanie oka, wplatanie chomątek, oplatanie odbijaczy itp.

Liny okrętowe - podział[edytuj | edytuj kod]

Linami nazywa się wyroby powstałe ze skręcenia lub splecenia włókien lub drutów. Różnią się one między sobą materiałem z którego są wykonane, budową, grubością, wytrzymałością i giętkością.

Podstawowym kryterium podziału lin okrętowych jest materiał z którego są wykonane. Uwzględniając je, liny okrętowe dzielimy na:

liny z włókien naturalnych (np. liny konopne, liny bawełniane, sizalowe, manilowe, kokosowe, lniane)
liny z włókien sztucznych (np. liny nylonowe, poliestrowe, polipropylenowe);
liny stalowe
mieszane (z włókien sztucznych lub naturalnych z dodatkiem wplecionego drutu stalowego).

Liny stanowią niezbędne wyposażenie prawie każdego statku. Zwykle wykorzystywane są do cumowania (liny włókienne i stalowe) i holowania okrętu (liny stalowe), zabezpieczenia przed przesuwaniem oraz podnoszenia różnych ciężarów. Używane są również jako olinowanie stałe i olinowanie ruchome jednostek pływających.

Liny olinowania stałego to przede wszystkim sztagi i wanty.
- Sztagi – liny podtrzymujące maszt w kierunku dziobu i rufy;
- Wanty – liny podtrzymujące maszt w kierunku burt.

Liny olinowania ruchomego to liny służące do podnoszenia ciężarów i różnych sygnałów. Zaliczamy do nich m.in. fały i talie. Fały do podnoszenia na maszcie flag sygnałowych nazywamy flaglinkami.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Drogosiewicz M. Wiedza okrętowa AMW Wewn. 935/97. Gdynia 1997.
Gładysz B. Poradnik marynarza Wyd. Morskie Gdańsk 1979.
Wiedza okrętowa część I Podręcznik Wyd. Mar. Woj. 87/54.