Perussuomalaiset

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Prawdziwi Finowie)
Perussuomalaiset
Ilustracja
Państwo

 Finlandia

Skrót

PS

Lider

Riikka Purra

Data założenia

1995

Adres siedziby

Helsinki

Ideologia polityczna

fiński nacjonalizm[1],
narodowy konserwatyzm,
eurosceptycyzm

Liczba członków

ok. 11 tys. (2018)[2]

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Tożsamość i Demokracja

Młodzieżówka

Perussuomalaiset Nuoret

Barwy

żółta

Strona internetowa

Partia Finów (fiń. Perussuomalaiset, PS) – fińska partia polityczna o profilu narodowo-konserwatywnym, socjalnym i eurosceptycznym. Do 2011 nazwę partii tłumaczono jako Prawdziwi Finowie[3][4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ugrupowanie powstało w 1995 na bazie części Fińskiej Partii Wiejskiej. Pierwszym przewodniczącym został Raimo Vistbacka, dwa lata później zastąpił go Timo Soini. Partia zaczęła głosić hasła socjalne, opowiedziała się za wspieraniem produkcji państwowej i przeciwko cięciom w podatkach. Przeciwstawiała się przystąpieniu Finlandii do NATO, krytykowała także członkostwo w Unii Europejskiej[5].

Początkowo stronnictwo uzyskiwało poparcie w granicach 1–2%, wprowadzając 1 posła w 1999 i 3 w 2003. W wyborach w 2007 poparcie 4,1% pozwoliło wprowadzić Prawdziwym Finom 5 posłów do Eduskunty[6]. W 2009 PS startowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego w bloku z Chrześcijańskimi Demokratami, lista uzyskała 9,8% głosów, co przyniosło liderowi partii mandat europosła.

Partia od 2000 wystawiała swojego kandydata w wyborach prezydenckich. Najwyższe poparcie uzyskiwali w 2012 Timo Soini (9,4% głosów[7]) oraz w 2018 Laura Huhtasaari (6,9% głosów[8]).

W 2011 Prawdziwi Finowie zajęli trzecie miejsce w wyborach do parlamentu krajowego (19% głosów i 39 mandatów), trzy lata później wprowadzili do Europarlamentu 2 przedstawicieli. W 2015 ugrupowanie utrzymało dotychczasową pozycję z wynikiem 17,6% i 38 mandatami[6]. Po tych wyborach partia po raz pierwszy weszła w skład rządu, dołączając do gabinetu Juhy Sipili, lider partii został wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych[9]. Przez kilka lat partia należała do Sojuszu Europejskich Konserwatystów i Reformatorów.

W 2017 Timo Soini zrezygnował z ubiegania się o ponowny wybór na przewodniczącego partii[10]. W czerwcu nowym liderem został Jussi Halla-aho, pokonując ministra Sampa Terho[11]. Kilka dni po tym wyborze doszło do rozłamu w partii – dwudziestu deputowanych (w tym wszyscy ministrowie i przewodnicząca parlamentu) powołali frakcję poselską Nowa Alternatywa i następnie partię Błękitna Przyszłość, która pozostała członkiem koalicji rządzącej[12][13]. Ugrupowanie Perussuomalaiset znalazło się natomiast w opozycji.

W wyborach w 2019 ugrupowanie otrzymało 17,5% głosów (drugie miejsce za socjaldemokratami) i 39 mandatów[14]. W tym samym roku partia utrzymała dwuosobową reprezentację w PE[15]. W sierpniu 2021 na czele ugrupowania stanęła Riikka Purra[16]. W 2023 partię poparło 20,1% głosujących (drugie miejsce za Partią Koalicji Narodowej), co przełożyło się na 46 miejsc w Eduskuncie[17]. W tym samym roku Partia Finów dołączyła do koalicji rządowej, którą zorganizował lider zwycięskiej formacji Petteri Orpo[18].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory do Eduskunty[edytuj | edytuj kod]

Wybory Głosy (tys.) % +/– Mandaty +/–
1999[19] 26 1,0 – 1 +1
2003[20] 44 1,6 +0,6 2 +2
2007[21] 112 4,1 +2,5 5 +2
2011[22] 560 19,1 +15 39 +34
2015[23] 524 17,7 –1,4 38 –1
2019[24] 539 17,5 –0,2 39 +1
2023[17] 620 20,1 +2,6 46 +7

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Finland – Political parties. nsd.uib.no. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  2. ↑ Perussuomalaiset ja vihreät kiinnostavat nyt eniten – jäsenmäärä noussut liki viidenneksen: „Halla-aho on hardcore-looginen”. mtvuutiset.fi, 11 marca 2018. [dostęp 2019-06-18]. (fiń.).
  3. ↑ „True Finns” name their party „The Finns”. yle.fi, 21 sierpnia 2011. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  4. ↑ Czego naprawdę chcą Prawdziwi Finowie?. voxeurop.eu, 18 kwietnia 2011. [dostęp 2017-07-08].
  5. ↑ Perussuomalaiset rp. Eduskuntavaaliohjelma 2007. perussuomalaiset.fi. [dostęp 2017-07-08]. (fiń.).
  6. ↑ a b Parties and Elections in Europe: Finland. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  7. ↑ PRESIDENTINVAALI 22.1.2012: Tulos. Koko maa. vaalit.fi. [dostęp 2018-01-30]. (fiń.).
  8. ↑ Presidentinvaali 2018, 1. vaali. vaalit.fi. [dostęp 2018-01-28]. (fiń.).
  9. ↑ Prime Minister Sipilä's Government. valtioneuvosto.fi, 29 maja 2015. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  10. ↑ Soini announces he will not continue at Finns Party helm. yle.fi, 5 marca 2017. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  11. ↑ Jussi Halla-aho elected Finns Party leader. yle.fi, 10 czerwca 2017. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  12. ↑ PM Sipilä: „Government to continue” with New Alternative. yle.fi, 13 czerwca 2017. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  13. ↑ Finlandia: Po rozłamie w partii Finowie powstaje nowe ugrupowanie. gazetaprawna.pl, 19 czerwca 2017. [dostęp 2018-07-25].
  14. ↑ Eduskuntavaaleissa 2019 valitut kansanedustajat. eduskunta.fi, 15 kwietnia 2019. [dostęp 2021-10-09]. (fiń.).
  15. ↑ Tässä on eurovaalien tulos Suomessa: Vihreille historiallinen voitto, kokoomus suurin – nämä 13 ehdokasta pääsivät läpi. yle.fi, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-26]. (fiń.).
  16. ↑ Riikka Purra valittiin perussuomalaisten puheenjohtajaksi – Meri, Peltokangas ja Tynkkynen varapuheenjohtajiksi. yle.fi, 14 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-14]. (fiń.).
  17. ↑ a b Parliamentary Elections 2023. vaalit.fi. [dostęp 2023-04-03]. (ang.).
  18. ↑ Four-party coalition deal struck in Finland. err.ee, 16 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-19]. (ang.).
  19. ↑ Eduskuntavaalit 1999. stat.fi. [dostęp 2021-01-16]. (fiń.).
  20. ↑ Eduskuntavaalit 2003. vaalit.fi. [dostęp 2021-01-16]. (fiń.).
  21. ↑ Eduskuntavaalit 2007. vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20]. (fiń.).
  22. ↑ Eduskuntavaalit 2011. vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20]. (fiń.).
  23. ↑ Eduskuntavaalit 2015. vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20]. (fiń.).
  24. ↑ Parliamentary Elections 2019. vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Perussuomalaiset&oldid=70830581”