Prawo Kohlrauscha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Prawo Kohlrauscha – prawo, według którego przewodnictwo graniczne elektrolitów, Λ0), molowe lub równoważnikowe, jest wielkością addytywną. Oznacza to, że jego wartość można obliczyć sumując wartości przewodnictw granicznych jonów wchodzących w skład elektrolitu:

Λ = Λ∞(kation) + Λ∞(anion)

Prawo Kohlrauscha dla słabych elektrolitów[edytuj | edytuj kod]

Prawo Kohlrauscha można też wykorzystać do obliczenia przewodnictwa granicznego elektrolitów słabych, które nie dysocjują całkowicie na swobodne jony, więc nie można w ten sam sposób obliczyć ich przewodnictwa jak w przypadku elektrolitów mocnych. W przypadku słabych kwasów (np. HA) w tym celu wykorzystuje się pomiary Λ roztworów mocnego kwasu (najczęściej HCl), rozpuszczalnej soli kwasu HA (np. NaA) oraz odpowiedniej soli mocnego kwasu (NaCl):

Λ∞HA = Λ∞HCl + Λ∞NaA – Λ∞NaCl

Odkrycie prawa i jego sens fizyczny[edytuj | edytuj kod]

Porównując przewodnictwa molowe graniczne elektrolitów mocnych Kohlrausch zauważył, że między nimi istnieje charakterystyczna prawidłowość. Odejmując przewodnictwa graniczne różnych elektrolitów o wspólnym jonie otrzymuje się zawsze taką samą wartość. I tak np:

Λ∞HCl - Λ∞HF = 380 – 361,1 = 18,9

Λ∞NaCl - Λ∞NaF = 109 – 90,1 = 18,9

Λ∞KCl - Λ∞KF = 130,1 – 111,2 = 18,9

Prawidłowość ta uświadomiła Kohlrauschowi, że najwidoczniej w roztworach nieskończenie rozcieńczonych (rozpatrujemy przewodnictwo graniczne) kationy i aniony mogą poruszać się całkowicie swobodnie, czyli niezależnie przenosić ładunek elektryczny.