Prawo mili
Prawo mili – stosowany w średniowieczu przywilej handlowy, zgodnie z którym na terenie o szerokości jednej mili[1] wokół miasta wszystkie znajdujące się tam targi, kramy, składy (np. sukna), jatki, piekarnie i karczmy[2] musiały być własnością miasta.
Przywileje takie nadawane bywały przez panujących książąt i bywały dla miast ważnym monopolem, wpływającym korzystnie na ich rozwój.
Przypisy
- ↑ w średniowieczu w zależności od regionu dystans jednej mili różnił się w zależności od regionu i w różnym czasie, ale zawsze był znacznie dłuższy niż współczesna mila morska albo mila angielska; przykładowo mila polska miała ponad 7 kilometrów, a mila wrocławska - nawet ponad 10 km
- ↑ Halina Okólska: Wrocławski cech karczmarzy w okresie od 2. poł. XIII w. do końca XVIII w.. W: Piwo we Wrocławiu od średniowiecza po czasy współczesne. Wrocław: Muzeum Miejskie Wrocławia, 2002, s. 47. ISBN 83-917909-0-8.