Prawo nadbrzeżne

Prawo nadbrzeżne (brzegowe) – w średniowieczu prawo to (ius naufragii) pozwalało mieszkańcom wybrzeża na zawłaszczenie rzeczy, które morze wyrzuciło na brzeg (tym samym sankcjonowało jedną z form nabycia własności). Początkowo stanowiło regale. W XIII wieku następowało ograniczenie prawa nadbrzeżnego. Prawo nadbrzeżne nierzadko przywłaszczali sobie książęta ziemscy. Prawo to było też nadawane w formie przywilejów np. dla klasztorów.

Dogowor z 911 jako pierwszy w Europie znosił zasady prawa nadbrzeżnego.

Linki zewnętrzne

• Tekst przywileju ks. gdańskiego Mściwoja dla cystersów bukowskich z 1269 r. [dostęp 2011-08-06].