Prix Médicis

Prix Médicis, Nagroda Medici – nagroda literacka, ustanowiona we Francji w roku 1958.

Początkowo nagroda była przeznaczona dla przedstawicieli szkoły Nowej powieści. Z czasem krąg nagradzanych pisarzy rozszerzył się, lecz Prix Médicis jest nadal przyznawana autorowi powieści lub opowiadania, imię którego jeszcze nie jest znane szerokiemu kręgowi czytelników, lecz który obdarzony jest niewątpliwym oryginalnym talentem.

Od roku 1970 Nagroda Medici jest przyznawana również za najlepsze dzieło zagraniczne, a od roku 1985 - za eseje. Nagroda wręczana jest corocznie w listopadzie w paryskim Hôtel de Crillon.

Laureaci[edytuj | edytuj kod]

Laureaci Nagrody Medici za powieść[edytuj | edytuj kod]

1958 — Claude Ollier, La Mise en scène
1959 — Claude Mauriac, Le Dîner en ville
1960 — Henri Thomas, John Perkins: suivi d’un scrupule
1961 — Philippe Sollers, Le Parc
1962 — Colette Audry, Derrière la baignoire
1963 — Gérard Jarlot, Un chat qui aboie
1964 — Monique Wittig, L’Opoponax
1965 — René-Victor Pilhes, La Rhubarbe
1966 — Marie-Claire Blais, Une saison dans la vie d’Emmanuel
1967 — Claude Simon, Histoire
1968 — Elie Wiesel, Le mendiant de Jerusalem
1969 — Hélène Cixous, Dedans
1970 — Camille Bourniquel, Sélinonte ou la Chambre impériale
1971 — Pascal Laine, La irrevolucion
1972 — Maurice Clavel, Le Tiers des étoiles
1973 — Tony Duvert, Paysage de fantaisie
1974 — Dominique Fernandez, Porporino ou les Mystères de Naples
1975 — Jacques Almira, Le Voyage à Naucratis
1976 — Marc Cholodenko, Les États du désert
1977 — Michel Butel, L’Autre Amour
1978 — Georges Perec, La vie mode d'emploi
1979 — Claude Durand, La Nuit zoologique
1980:
- Jean-Luc Benoziglio, Cabinet-portrait
- Jean Lahougue, Comptine des Height (odmówił przyjęcia)
1981 — François-Olivier Rousseau, L’Enfant d'Édouard
1982 — Jean-François Josselin, L’Enfer et Cie
1983 — Jean Echenoz, Cherokee
1984 — Bernard-Henri Lévy, Le Diable en tête
1985 — Michel Braudeau, Naissance d’une passion
1986 — Pierre Combescot, Les Funérailles de la Sardine
1987 — Pierre Mertens, Les Éblouissements
1988 — Christiane Rochefort, La Porte du fond
1989 — Serge Doubrovsky, Le Livre brisé
1990 — Jean-Noël Pancrazi, Les Quartiers d’hiver
1991 — Yves Simon, La Dérive des sentiments
1992 — Michel Rio, Tlacuilo
1993 — Emmanuèle Bernheim, Sa femme
1994 — Yves Berger, Immobile dans le courant du fleuve
1995:
- Aleksakis Vasilis, La Langue maternelle
- Andreï Makine, Francuski testament
1996:
- Jacqueline Harpman, Orlanda
- Jean Rolin, L’Organisation
1997 — Philippe Le Guillou, Les, Sept Noms du peintre
1998 — Homéric, Le Loup mongol
1999 — Christian Oster, Mon grand appartement
2000 — Yann Apperry, Diabolus in musica
2001 — Benoît Duteurtre, Le Voyage en France
2002 — Anne F. Garréta, Pas un jour
2003 — Hubert Mingarelli, Quatre soldats
2004 — Marie Nimier, La Reine du silence
2005 — Jean-Philippe Toussaint, Fuir
2006 — Sorj Chalandon, Une promesse
2007 — Jean Hatzfeld, La Stratégie des antilopes
2008 — Jean-Marie Blas de Roblès, Là où les tigres sont chez eux
2009 — Dany Laferrière, L'énigme du retour
2010 — Maylis de Kerangal, Naissance d’un pont
2011 — Mathieu Lindon, Ce qu’aimer veut dire
2012 — Emmanuelle Pireyre, Féerie générale
2013 — Marie Darrieussecq, Il faut beaucoup aimer les hommes
2014 — Antoine Volodine, Terminus radieux
2015 – Nathalie Azoulai, Titus n'aimait pas Bérénice
2016 – Ivan Jablonka, Laëtitia ou la Fin des hommes
2017 – Yannick Haenel, Tiens ferme ta couronne
2018 – Pierre Guyotat, Idiotie
2019 – Luc Lang, La Tentation

Laureaci Nagrody Medici za dzieło zagraniczne[edytuj | edytuj kod]

1970 — Luigi Malerba, Saut de la mort
1971 — James Dickey, Délivrance
1972 — Severo Sarduy, Kobra
1973 — Milan Kundera, «Życie jest gdzie indziej»,
1974 — Julio Cortázar, Libro de Manuel,
1975 — Steven Millhauser, La Vie trop brève d’Edwin Mulhouse,
1976 — Doris Lessing, The Golden Notebook,
1977 — Hector Bianciotti, Le Traité des saisons,
1978 — Aleksandr Zinowjew, Зияющие высоты
1979 — Alejo Carpentier, «Harfa i cień»,
1980 — André Brink, «Sucha biała pora»,
1981 — Dawid Szahar, «Dzień grafinii»,
1982 — Umberto Eco, «Imię róży»,
1983 — Kenneth White, La Route bleue,
1984 — Elsa Morante, Aracoeli,
1985 — Joseph Heller, «Bóg wie»,
1986 — John Hawkes, Aventures dans le commerce des peaux en Alaska; Julian Barnes, «Papuga Flauberta»
1987 —Antonio Tabucchi, «Indyjski nokturn»,
1988 — Thomas Bernhard, «Starzy mistrzowie»,
1989 — Álvaro Mutis, La Neige de l’amiral,
1990 — Amitav Ghosh, Les Feux du Bengale,
1991 — Pietro Citati, Histoire qui fut heureuse puis douloureuse et funeste,
1992 — Louis Begley, Une éducation polonaise,
1993 — Paul Auster, «Lewiatan»,
1994 — Robert Schneider, «Сестра сна»,
1995 — Alessandro Baricco, «Zamki gniewu»,
1996:
- Michael Kruger, Himmelfarb, ;
- Ludmiła Ulicka, «Sonieczka»,
1997 — Tom Coraghessan Boyle, «Ameryka»,
1998 — Jonathan Coy, «Dom snu»,
1999 — Björn Larsson, Drömmar vid havet,
2000 — Michael Ondaatje, «Oczy Buddy»,
2001 — Antonio Scarmenta, La Noce du poète,
2002 — Philip Roth, The Human Stain,
2003 — Enrique Vila-Matas, Le Mal de Montano,
2004 — Aharon Appelfeld, Histoire d’une vie,
2005 — Orhan Pamuk, «Śnieg»,
2006 — Norman Manea, «Powrót chuligana», ,
2007 — Daniel Mendelsohn, Les Disparus,
2008 — Alain Claude Sulzer, Un garçon parfait,
2009 — Dave Eggers, Le Grand Quoi,
2010 — David Vann, Sukkwan Island,
2011 — Dawid Grossman, Une femme fuyant l’annonce,
2012 — Abraham Yehoshua, Retrospekcja,
2013 — Toine Heijmans, En mer,