Proces historyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Proces historyczny - kategoria filozofii historii i metodologii historii opisująca wydarzenia historyczne jako wzajemne powiązane relacją przyczynowo-skutkową, a także powiązane teleologicznie.

Kategoria procesu historycznego łączy przeszłość, teraźniejszość z przyszłością w jedno czasowe i wydarzeniowe continuum. Wydarzenia przeszłe łączone są z teraźniejszymi relacją przyczynowo - skutkową. Teraźniejszość jest pojmowana jako skutek przeszłości. Zarówno przeszłość jak i teraźniejszość łączone są z przyszłością za pomocą relacji teleologicznej, gdyż cel obecnych i dawnych wydarzeń znajduje się w przyszłości[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wiktor Werner, Czy historia ma przyszłość? Problemowy zarys odpowiedzi. [w:] Maciej Bugajewski [red.] „Czy przeszłość powinna być inna? Studia z teorii i historii historiografii.” Poznań, Instytut Historii UAM 2008 (2009), s. 69-88

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof Zamorski, Dziwna rzeczywistość : wprowadzenie do ontologii historii, Kraków 2008
  • Wojciech Wrzosek, O myśleniu historycznym, Bydgoszcz 2009
  • Wiktor Werner, Historyczność kultury. W poszukiwaniu myślowego fundamentu współczesnej historiografii, Poznań 2009
  • Wiktor Werner, Czy historia ma przyszłość? Problemowy zarys odpowiedzi. [w:] Maciej Bugajewski [red.] „Czy przeszłość powinna być inna? Studia z teorii i historii historiografii.” Poznań, Instytut Historii UAM 2008 (2009), s. 69-88